Chapter 22 ~ Intertwined

Start from the beginning
                                    

“Honey, can you please get the spare key of this room—“ bago pa man makaalis si Papa ay binuksan ko na ang pinto ng kwarto ko. Nakita ko naman sobrang alala ang mukha ni Mama.

“What?” I ask them innocuously.

“Tss. How many times I told you don’t lock your door.” Mom irritably stated and she slaps my arm slowly.

“Na-lock ko pala. Sorry na po.” I apologized. Ayaw niya kasi sa lahat yung nagllock ng pinto kasi baka daw may emergency biglang dumating.

------

“Nagawa mo na ba ung plate mo?”

“I have no time, Sam. Maybe later when I get home.” Alex calmly response.

“Grabe, dalawang araw na lang pasahan na nun ah!” Sam exclaimed. Dumating naman ang merienda namin na inihatid ni Karren, andito kami ngaun sa sala namin nanonood ng replay ng laban ng green archers at growling tigers.

“Keri ko yan. Bakit ikaw tapos na ba?”

“Hindi pa din. Kaya nga ako nagtatanong para kung sakaling tapos ka na edi papagawa ako sayo.”

“Gagi! Sa akin ka pa talaga ha!” natatawang sabi ni Alex. Huwarang mga estudyante talaga ang mga kaibigan ko. Alam na kasi nilang tapos ko na ung plate ko kaya hindi nila ako tinatanong.

Holiday kasi ngaun kaya wala kaming pasok and we decided to stay here nakakasawa na din maggala. Parang kami lang yung archi student na maraming free time samantala ung iba they were so busy na tila ba walang social life.

“Ow. Nagkagigilan ung magkapatid oh!” mahinang sabi ni Sam. Tumitig naman ako nang husto sa slow motion replay. Jeric was holding the ball when Jeron tries to take it but Jeric is too strong so nagsikuhan sila at kamuntikan na silang matumba. Jeron was smirking when he luckily get the ball against his Ahia and passed it to Von.

“Kelan ‘to?” I asked not removing my eyes on the tv.

“Two days ago.” Maikling sagot ni Alex.

I felt something strange when I saw them staring and treating each other like they were enemy. What if in reality they were?

“Championship is coming so that’s why walang kapa-kapatid when it comes to court.” Sam said.

“Agree. And I hope these two teams will be the one who stayed last for that day came. Kung sa volleyball girls Lady spikers and Lady eagles lagi ang naghaharap sa championship at para maiba. Sa basketball La Salle naman tsaka Uste. Diba?”  mahinahong sabi ni Alex at sinubo ang cookies.

Why does it so easy for them to speak like that? But if I were on a different situation maybe I would be hoping for it also. And to think na bias ako sa UST, duh! School ko kaya yan!

We were just watching when Jade takes a seat beside Sam and I ignore her. Sam and Jade are murmuring something, they were laughing quietly. Close na pala sila? Kelan pa?

I am titaniummmm!!

“Hello.”

Tumayo naman ako agad at tiningnan naman ako ng tatlo as if they were asking if who’s in the other line but I just disregard them. I went straight to my room, its Jeron actually. Inaaya niya lang akong lumabas ngaun at hindi nama ako tumanggi. Papakipot pa ba ako? After nung dinner with his family hindi na kami nagkita ulit busy kasi siya sa training buti pa kuya niya minsan nakakasabay ko sa school.

“Malamang! Schoolmate kaya kayo!” I thought. Oo nga naman. Sometimes if we have time nanonood kami nang training nila sa Gym. Wala na din kaming napag-uusapan na about Jeron and his family, ayoko din kayang pag-usapan ang ganun, awkward kaya. Pero siya ang madaming question about sa family ko kaya ang dami niyang alam sa akin.

Love from Within (A Jeron/Jeric Teng FanFic)Where stories live. Discover now