A Very Special Romance (BOOK 3 COMPLETE)

Chapter 38

Nang mahanap ko yung hinahanap ko, ay pumasok ako na walang karaka-karaka doon, ngunit malaking gulat ko, laglag panga effect nang makita ko si Edmund and Laila dun. And what they are doing here? Huwag nilang sabihing...no, kapag yung lalaki ay may balak, siya lang yung nakikipag-negotiate, ngunit, bakit dalawa silang nandito?

Dahil nga solo nila yung room, naglalampungan sila diyan sa malaking sofa na kaharap ng isang executive desk. Naglalampungan meaning...ginagawa ng mga sobrang landi.

Though, maikli lang yung panahon na nakasama ko si Laila and even Edmund, may naramdaman din naman akong pagka-miss sa kanila. Hindi naman siguro maiiwasan na yung mga taong nakasama mo kahit gaano kaikli ay ma-mimiss mo rin naman.

"Excuse me, guys," umubo ako na nangingiti.

"OH my gosh!" kanina kong gaano sila ka-close dalawa, ngayon, ganun naman sila kalayo sa isa't-isa. HAY NAKU...

"Nahiya pa kayo," I said in their bulging eyes effect. Magugulat naman siguro talaga sila, di ba? I lost my presence for almost two years already, ni hindi nga ako nagpa-inform sa mga kaibigan ko na nakabalik na ako.

"Chan..Chaniel? Is...are you real? OMG, ikaw ba talaga yan?," nang ma-make sure ni Laila girl na ako talaga 'to, ay kaagad siyang tumalon at niyakap ako nang mahigpit. "OH MY GOSH, I MISS YOU! I MISS YOU! I MISS YOU!"

"Okay," sobrang hyper talaga niya, malapit na akong masakal sa higpit ng mga yakap niya samahan mo pa ng patalon-talon.

"Saan ka ba nanggaling, ha? Nawala ka na lang na parang bula. Hoy, magkwento ka naman? Saan ka galing?"

"Spain?" I asked her my answer.

"Spain? Ano? Almost one year, no, two years, nasa Spain ka? Bakit hindi ka nagpakita? Hinahanap ka ng mga tao pati pamilya mo?"

"May nangyari sa akin. I've...been kidnapped, because I do harsh thing to somebody. Nagalit sa akin yung lalaking mahal siya, then, pinagbubog ako sa apat na lalaki, and good thing yung isa sa kanila ay may malasakit pa. Nag-ala Snow White ako dun. Yes, nasa ospital ako ng isang taon dahil na-comatose ako. Gets? So, huwag nang magtanong, at hintayin natin ang dapat nating hintayin."

Yun, napaupo siyang natulala na may halong di makapaniwala katabi ni Edmund. Pati din naman si Edmund, ganun din ang reaksiyon. Nakangiting-iling-iling na lang ako.

"Nagulat ko ba talaga kayo?"

"Sobra..." mahina nilang sambit ng sabay.

"Hindi naman ganoon ka-obvious yung mga bugbog ko?" pinaharap ko yung dalawa kong kamay.

"Halata ng konti. May gamot ka bang iniinom?" tumango ako kay Edmund.

"Yes, iniinom ko na siya nung natutulog pa raw ako. Sobrang bugbog ng katawan ko halos hindi na raw ako magigising. The doctors said, baka mamatay na ako nung time na yun. And thank God, hindi sila sumuko sa akin," nagkatinginan silang dalawa na may something sa kanilang mga mata saka sabay na ngumiti sa akin...nang hindi gaanong masaya.

"Ano pala ginagawa niyo rito? Hindi usual yung dalawang couple ang pumupunta sa isang matchmaking agency. Kung may balak ka Ed, sana ikaw na lang yung pumunta, dahil ang purpose ng agency na to ay maghatid ng suprises, hindi pinamimigay sa binabalakan niya ang balak niya. Gets niyo ba? Why?"

"Ah..." napakamot ng noo si Ed. "Hindi ko na kailangang mag-suprise kay Laila, dahil secretly married na rin kami..."

"We're here to...help Paul proposes to Claret," kaagad na sagot ni Laila. "Yes, si Paul, tutulungan namin. Masyado na kasing atat si Paul na magpakasal sa babae, eh. Going strong naman yung pagsasamahan nila, and they've got a new baby boy. So, wala naman sigurong masama kung mag-next level na sila sa kanilang relationship."