Kathniel •Endless Time•

KATHNIEL

KATH’s POV

“Kailan pa? Kailan mo pa itinago sakin?” Pagod na ang mga mata ko sa kakaiyak. Wala ng Tubig na lumalabas mula sa aking mga mata.

Marahil Dahil nararamdaman ko na ang pinaghalo halong nararadaman.

Galit.

Lungkot.

Inis.

Takot.

Galit na ngayon lang niya sinabi to sakin. Lungkot dahil sa nalaman ko. Inis dahil wala nakong magagawa pa. Takot.

Takot na baka Hindi niya na ako balikan. At takot na baka sa pagbalik niya may mahal na siyang iba o ako ay nagmamahal na ng iba.

“N-Nung umalis kami ni daddy” Sabi niya at Pinupunasan ng kamao ang walang tigil na luhang pumapatak sa kanyang mata.

“Bakit? Bakit kailangan mong itago!?!” sigaw ko. Muling naginut ang mata ko. Tumulo ang isang patak ng luha.

“Sorry. Sorry kath. Wala akong lakas ng loob” Sabi niya. Iyak padin ng iyak.

“Leave Me alone. ” malamig na sabi ko at tinalikuran siya. Muli akong lumingon sa kanya “Saka ka nalang magpaliwanag”

Pagpasok ko sa bahay. Tahimik padin kaya nagtatakbo ako papuntang kwarto.

Doon ko ibinuhos lahat ng iyak sakit at pagod na naramdaman ko.

“I still love him but....My hearts in pain” bulong ko sa sarili ko. Nasasaktan ako. Nasasaktan ako hindi lang dahil sa hindi niya sinabi agad pero PANO NA ANG RELASYON NAMIN?

Pano ang pangako niya? Iiwan niya na ako? Ako nalang mag isa? No. I can’t. I’m gonna be self destructed! I can’t leave without him.

I suddenly felt my head is aching. Hinilot ko ito. Then I only see dark.

A few hours later

“Sige po doc. Thank you” Rinig ko ang isang pamilyar na tinig.

Unti unti kong minulat ang mga mata ko. “M-mom?” Hirap akong umupo.

“Anak! Hays salamat naman at gising kana. Nag aalala kami ng papa at Kuya mo sayo e” sabi niya. Nabatid ko ang Lungkot sa kanyang mga mata. Pero Hindi parin naiaalis ang SAKIT na nakatanim sa puso ko.

“Anak...S-si daniel nga pala” Naging seryoso ang muka ko sa pangalang narinig ko.

“Ano pong nangyare ?” Pilit kong itinatago na nasasaktan ako.

“He’s Gone” she said.

G-gone?

“Pumunta na siya ng ibang bansa anak. Your tita karla called me a while a go. May lukemia siya anak. Malalala na siya. Kaya kailangan na niyang Magamot agad agad. Tiwala sila na Mas magiging madali ang Pag galing niya sa amerika. Simula nung hindi nagpakita si daniel at kasama niya ang daddy niya. Ipinacheck up na siya kaya Pinigilan siya ni rommel sa kahit anong Komusnikasyon. Kailangan niya ng pokus dahil para imrin yon sa kanya. Pero tumakas siya habang nasa ospital siya at umuwi na. Mahal na mahal ka niya anak. ” Sobrang Sakit ng puso ko sa mga narinig ko.

So all this time na kasama ko siya ganito na pala ang Sitwasyon niya!?! How the hell. .

“Mom” Umiiyak akong yumakap sa kanya. “I don’t want him gone” sabi ko. Patuloy ang pagluha ko.

Bumukas ang Pintuan at niluwa nito ang aking Ama at aking kapatid kasama si ate Maja.

“Bunso okay kana?” tanong ni kuya. Iyak lang ako ng iyak.