Bugün tam olarak birinci yılımızdayız.Ya da yılımdayım mı demeliyim? Onun dünyamın merkezi haline gelmesinin birinci yılı demek en doğrusu olur sanırım.Karışık oldu değil mi? Hemen açıklayayım.
Geçen sene bugün okulda daha önce görmediğim bir kız görmüştüm. Çok şirin görünüyordu.Diğer öğrencilerde öyle düşünmüş olacak ki kız daha ilk günden bir hayli popüler olmuştu. Adını çıkışta Hoseok ve Jungkook onun hakkında konuşurken öğrenmiştim. Eve gidince tüm sosyal medya sitelerinden stalklamıştım tabii ki.
O gün bu gündür Yerin'i seviyorum. O adımı dahi bilmese de yüzüne bakmak bile cennetteymişim gibi hissettiriyor bana.
Şimdi diyeceksiniz bir yıl geçmiş neden gidip itiraf etmiyorsun diye. Sandığınız kadar kolay değil işte.
Bir miktar özgüven sorunum var diyebilirim. Sadece 2-3 arkadaşı olan asosyal tiplerden değilim ama çok sosyal olduğum da söylenemez. Arkadaş grubum dışındaki insanlarla pek samimi konuşamıyorum. Genelde soğuk biri olduğumu düşünüp arkadaş olma eğiliminde bulunmuyorlar buyüzden. Ama kızlar bazen bu içe kapanık kişiliğimi çekici buluyorlar. Evet peşimden koşan birkaç kişi oldu ama çok değil. Vazgeçtiler hemen. Benim Yerin'i sevdiğim gibi sevemediler beni.
Bugün yine yemekhanede herzamanki pozisyonumda Yerin'in sırtını kesiyordum.Kızın sırtı bile çok güzel be.Ben hayallere dalmışken Yerin birden bizim masaya doğru döndü. Sandalyesinden kalkıp bana bakarak bize doğru geldi.Ve yine bana bakarak konuşmaya başladı.
"Bizim masada bir sandalye eksik de sakıncası olmazsa bunu alabilir miyiz?" dedi şirin bir şekilde. Hemde gözlerime bakarak. Sakin olabileceğimi sanmıyorum.
"Ta-tabii ki alabilirsin" yine şirin bir şekilde teşekkür edip sandalyeyi alarak gitti. O gittikten sonra tüm arkadaşlarım gülmemek için kendilerini zor tutuyorlardı.
"Gülebilirsiniz" dedim.Ama bu kadar abartacaklarını düşünmemiştim. Hayır utanmıyordum. Aksine şuan mutluluktan midemde uzaylılar tepiniyor. Yerin benimle göz teması kurdu.
~~~~~
Her zamanki gibi ölümüne sıkıcı olan coğrafya dersinin ortasında kurtarıcım olan kapının tıklanma sesini duydum.
"Kim Taehyung, Jung Hyejoon ve Hwang Yubin'in spor salonuna gitmesi gerekiyor." nöbetçi öğrenci cümlesini bitirir bitirmez hocaya ve diğer gidecek kişilere bakmadan spor salonuna koştum ne yapayım dayanamamıştım.
Benimle birlikte yaklaşık on beş kişi vardı. Ve birde Jung Yerin. Ben onu keserken hoca konuşmaya başladı.
"Evet şimdi sizi neden dersin ortasında buraya çağırdığımı merak ediyorsunuzdur. Sizi rastgele seçmedim öncelikle onu söyleyeyim.İyi koştuğunuz için seçtim. Dün İlçeden gelen mesaja göre okullar arası atletizm şampiyonası yapılacak ve aralarınızdan iyi olanları bunun için seçeceğim. Şimdi sizi bir erkek bir kız olarak guruplandıracağım ve bayrak koşusu yapacaksınız.İsimlerinizi söylüyorum dikkatli dinleyin tekrar etmem. İsmini okuduklarım yan yana dursun lütfen.
"Choi Baekjin-Jung Yuna
Park Seokmin-Do Mina
Kim Taehyung-Jung Yerin..."
Kulaklarım yanlış duymuyor değil mi? Ben Yerinle eşleştim. Yerinle. Ben. Eşleştim. Ağızım açık Yerine baktığımda bana doğru geliyordu.
Bir dakika ismimi biliyor muydu yani? Deliririm. Şurdan cenazemi kaldırırsınız. Sakin kalamıyorum.
"Selam Taehyung, ben Jung Yerin." dedi bana bir gülümseme vererek. Sanırım nefes alamıyorum.
"Selam" dedim. Bir kelime daha edersem sesimin titreyeceğini biliyordum. Öğretmen isim okumayı bıraktı ve ne yapacağımızı anlattı. Basketbol sahası ölçülerindeki spor salonumuzun bir kenarından diğer kenarına koşup geri dönerek bayrağı takım arkadaşımıza teslim edecekmişiz.Ve o da aynısını yapacakmış. Bunu iki kere yaptıktan sonra birinci olan takım hem ilçede yarışacak, hem de öğretmenin kardeşinin pizza dükkanından bedava yemek kazanacaktı.Öğretmen kesinlikle işini biliyor diye geçirdim aklımdan. Kimse ilçede yarışmak için çabalamaz ama pizza? Bakın şimdiden ağızım sulandı.
Yerine döndüğümde hırslı gözüküyordu. Oda bana dönüp. "Kazanalım ve pizzayı kapalım" dedi. Sanırım gerçekten pizzaları çok istiyordu.
İlk olarak erkekler koşacaktı.Hoca geri sayımı bitirdi ve koşmaya başladım. Çok hızlı değildim ama çok yavaşda olduğum söylenemezdi. Sonra Yerin'in sesini duydum.
"KİM TAEHYUNG FIGHTING!" İşte o an benim için kırılma anı olmuştu.Usain Bolt edasıyla Yerine doğru hızlıca koşup bayrağı verdim ve sonra o koşmaya başladı. Bayrağı verirken elimin eline değmesinden bahsetmiyorum bile. Sanırım bugün hayatımın en güzel günü.Bana yaptığı iyiliği ona yapmamak olmaz diye düşünerek tezahürat yaptım.Sonunda gelip bayrağı bana devretti ve ben tekrar ona.
Bu son turdu.Biraz öndeydik ve eğer Yerin yanıma diğerlerinden önce varırsa pizza bizim olacaktı. Gayet hızlı bir şekilde koşup birinci bitirdi ve ben durmasını beklerken duraksamadan boynuma atlayıp sevinç çığlıkları attı. Bana sarılıyordu. Bende usulca ellerimi beline sardım ve güldüm.
Rüyada mıyım cennette mi?
💠💠💠💠💠💠
Bu üç veya iki parttan oluşacak umarım beğenmişsinizdir yorum yapmayı unutmayın lütfen 💕
