Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ჯონგინი წამლებს იღებს. მან იცის რისთვის არის ისინი. ადამიანმა თეთრ ხალათში უთხრა რომ, ყოველ დღე უნდა დალიოს და ის ასეც აკეთებს. მიდის სამუშაოზე.
საათზე 10:42–ია.
მიწას თოვლი ფარავს.ხრაშუნა.თეთრი . ნაბიჯის ყოველი გადადგმისას თოვლი ითელება . მალე ნაკვალევი იყინება, მის ერთადერთ წყვილ ბოტასებში დირკაა. ფეხსაცმელი, რომელიც დამ ზამთრისთვის უყიდა პატაარ აქვს ,ამიტომ არ შეუძლია მათი ჩაცმა და იძულებულია შეეგუოს ამ ყინვას .
ის აკვირდება თუ როგორ გამოდის ყოველ ჯერზე მისი პირიდან ორთქლი, როცა ამოისუნთქვას. ის ხელს წევს და ცდილობს შეეხოს . მას ესმის რომ ეს შეუძლებელია . ის სულელია. ტორტუარის შუაში ჩერდება, ყურადღებას არ აქცევს ხალხს, რომლებიც გამუდმებით ეჯახებიას.ხელს თავში ირტყამს.
სულელი, სულელი, სულელი.
10:49.
ის ნაბიჯს უჩქარებს. ხრაშუნი. ხრაშუნი.ხრაშუნი. სიცივე. სისველე. მისი მარცენა წინდა დასველდა, ის თითქმის ვერ გრძნობს ფეხებზე თითებს. პირი გაუშრა, იმიტომ რომ არ შეუძლია პირის დახურვა და ცხვირით სუნთქვა. მისი ნესტოები გაჭედილია.
როცა მაღაზიის კართან აღმოჩნდება, საათზე უკვე 10:54.ის უკვე მაღაზიაში აპირებდა შესვლას, როცა დაინახა ყველაზე ლამაზი ადამიანი მთელს სამყაროში.
24 დეკემბერს, დილის 10:55 წუთზე ჯონგინი უახლოვდება კიონსუს , არ აქცევს ყურადღებას ხალხს, რომლებიც აკვირდებიან მის უცნაურ მოქმედებას და წარმოთვამს– «გამარჯობა», საკმარისად ხმამაღლა, რათა ყველას გაეგონა. მას შემდეგ რაც კიონსუ გაჩნდა, ის ამას ყოველ დღე აკეთებს.
როგორც ყოველთვის კიონსუ არაფერს პასუხობს. და ნებისმიერი ნორმალური ადამიანი გაიგებდა რატო. მაგარამ ჯონგინი ნორმალური არაა.
ჯონგინი არასდროს იქნება ნორმალური. ჯონგინი ავადმყოფია და მუდამ ასეთად დარჩება.
— როგორაა საქმეები, კიონსუ?
— შ–შენ შესანიშნავად გამოიყურები დღეს.
— მე შენი შარფი მომწონს, კიონსუ. მე მინდა ზუსტად ა–ასეთი ვიყიდო ჩემთვის.და მაშინ მე და შენ შესაფერისები ვიქნებით.
— კიონსუ, ჩემი გესმის?
— კიონსუ, შენ ისეთი შესანიშნავი ხარ.
— კიონსუ.
— კ–კიონსუ.
— კიონსუ.
როცა წყლის წვეთი სახეზე ეცემა, ჯონგინი კრთება.შემდეგ საათს უყურებს. 11:00. ის შერბის მაღაზიაში.
ხალხი გარეთ ისტერიულად იცინის, ხელახლა უყურებენ ვიდეოს, რომელიც ახლახან გადაიღეს..
— რა იდიოტოა — ამბობენ ისინი.
მალე ადამიანიების ჯგუფი ავსებს მაღაზიას. მათი ხმამაღალი საუბარი და თავხედი საქციელი უნებლიედ იქცევს ყურადღებას. დედა ბავშვს გულში იკრავს, ნამდვილად არ უნდა შვილმა დაინახოს გოგოები და ბიჭები, რომლებსაც აშკარად სეზონის მიხედვით არ აცვიათ.
გრუპა აღმოაჩენს ჯონგინს სალაროსთან მდგომს. ერთ–ერთი გოგო გამოეყო მათ და პირდაპირ ჯონგინის წინ დგება. მისი გრძელი თმები ჩარჩოსავით ერგება ოვალურ სახეს და ეშვებიან ძირს, როგორც ჩანჩქერი. მისი სავსე მკერდი კი, თითქოს და ამოხტომას ცდილობდა კოფთიდან .
ჯონგინი მზერას არ აშორებდა თითებს. მაშინაც კი როცა გოგო დაიხარა და ხელით სწვდა საყელოში, ას არ ინძრეოვა.
გოგონა თავის მეგობარს გახედავს. სეტკა კალგოტკა თითქმის არაფერს მალავდა.
— გინდა, მე მას ვაკოცებ?
— ღმერთო, სილიცლით მოვკვდები, შენ თუ ამას გააკეთებ —ჩურჩულებს მეგობარი და იღებს ტელეფონს, რომლითაც სულ ცოტა ხნის წინ გადაიღო ჯონგინისა და კიონსუს საუბარი — მიდი!
მას არ აქვს დრო დასაფიქრებლად. ჯონგინს თვალები უფართოვდება . ტუჩები მის ტუჩებზე. რბილი. თბილი. ცუდად არის. ეს არასწორია. მიუხედავად იმისა რომ ტუჩები იზიდავს, მთელს სხეულში სიცივე ეღვრება.
გოგოს ენა მის პირში აღწევს. მაყურებლები ზეიმობენ. ხალხი ჩერდება და ცდილობს დაინახოს რა ხდება. ზოგიერთი შეშინებულია, მაგარამ არაფერს აკეთებენ. ქალი ბავშვით კი სწრაფად ტოვებს მაღაზიას. ჯონგინმა არ იცის როგორ მოიქცეს.ერთადერთი რაც მან იცის ისაა რომ — ეს კიონსუ არაა. კიონსუს ტუჩები სხვანაირია. ჯონგინმა მათი გემო იცის .
მიუხედავად იმისა რომ ეს მისი პირველი კოცნაა, არ ნრვიულობს. მისი პირველი კოცნა კიონსუს ეკუთვნის.
ჯონგინმა ხომ მას აკოცა. რამოდენიმე დღის წინ, დაკეტვის შემდეგ ის მარტო აღმოჩნდა მაღაზიაში. ნელა დადგა კვარცლბეგზე , რათა კიონსუს სიმაღლე ყოფილიყო და აკოცა მის პლასტმასის ტუჩებს .
