the second avatar

1 going home..

"Kazuma heb je al je spullen." Mijn tante, Alinea is druk bezig met mijn rijs zo perfect mogelijk te laten verlopen.
"Alinea het is goed, ik red het wel. Ik heb alles." Zeg ik om haar gerust te stelen. "Beloof je het me?" Ze wijst met haar vinger naar me en kijkt me door dringend aan. "Natuurlijk! Ik stuur een brief als ik aan kom." Ik doe een plukje van haar grijze haar achter haar oor. "Doe dat maar schat." Zegt ze.

"Doei!" Ik stap op Clarissa mijn eigen huisdier een gorilla goat. "Dag schat." Alinea zwaait met haar doek en ik zie haar steeds kleiner worden. "Oké Clarissa, heb je zin om wat harder te gaan?" Vraag ik. Ik hoef niet te wachten op een antwoord want ze rent al weg. Ik ga het wel missen hier, het was wel oké met Alinea en oom Jiro. Iedere dag was het eten klaar als ik met Jiro terug kwam van het jagen. Ik heb wel wat geleerd van hem. 'ga nooit weg zonder een pakje rijst.' Dat zei hij altijd. Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom want we hadden het nooit nodig. Maar ja, het kan misschien ooit van pas komen.

Iets veder op door de bomen heen zie ik wat huizen, daar moet wat eten zijn. Ik moet namelijk zuinig zijn met het eten wat ik mee heb gekregen. Het was een lange weg naar de vuurnatie. Als het kleine dorpje dichter bij komt ziet het er arm uit. Ik loop met Clarissa door de straatjes heen. Kleine kinderen spelen met een oude bal en moeders houden ze me in de gaten. Ik stap van Clarissa af en bind haar vast aan een paal. Ik loop naar binnen bij het kleine eet tentje en kijk wat de andere mensen eten. "kan ik u helpen, jonge damen." Achter de bar staat een oude man. "ja doe maar uw beste gerecht. En wat water voor mijn gorilla goat buiten." Zeg ik. De man begint te lopen. "een gorilla goat zeg je. Die zijn veel waart." Zegt de man als die het bakje met water op de bar neer zet. "weet ik, ik heb haar ook niet gekocht. Toen ik klein was speelde ik in de tuin van mijn ouders. Toen ik wat hoorde ritselen in de bosjes achter in de tuin. Toen ik ging kijken vond ik haar. Ze zag er zielig uit helemaal allen. Ik heb haar ouder geprobeerd te vinden maar ik kon ze nooit meer vinden. Clarissa en ik waren aan elkaar gehecht geraakt en ik beschermde haar. Ik heb me hele leven met haar doorgebracht. Ze betekent veel meer voor me dan geld." De man lacht. "mooi zo, dachten de andere maar ook zo." Zegt de oude man. "waarom dan?" ik kijk hem vragend aan. "voor dat de avatar de vuurheer verslagen had, waren zie hier ook aan de macht. Ze hebben al ons geld mee genomen. We kunnen nu niet meer ruilen met andere dropen. We moeten het nu doen met alles wat we hier hebben. De boeren in de omtrek geven ons genoeg eten. Zonder dat we veel hoeven te betalen. Hierdoor kunnen we hier blijven. Ik ben hier opgegroeid, en we zijn eindelijk bezig met een nieuw bestaan." Zegt de man. "Mijn ouders hadden me bij mijn oom en tante laten wonnen omdat ik kon watersturen. En het werd te gevaarlijk voor me. Maar nu de oorlog is afgelopen kan ik weer terug. Ik weet zeker dat het beter komt. Want als ik als watersturder veilig kan leven in het vuur rijk. Kunt u zeker de mensen hier genoeg eten geven." Zeg ik. "bedankt, je hoort dat niet zo veel in dit gebied mee. Maar hier is je rijst." Hij zet de kom voor me neer, de rook komt er nog af. "dank u wel, en ik wens u nog het beste." Zeg ik. Ik leg het geld op de bank. "maar dit is te veel." Zegt de man. "weet ik." Ik kijk de man lief aan en loop dan zijn kleine zaakje uit.

"kijk is Clarissa wat water." Ik kniel neer en ga dan voor haar zitten en begin aan mijn rijst, wat echt super lekker is. Na dat Clarissa haar water op had en ik mijn rijst stap ik weer op en we rijden veder.

Een paar dagen zijn voorbij gegaan. We hebben door allerlei omstandigheden moeten reizen. Storm hitte de zee zijn we ook al over gekomen. En nu zijn we door het eten heen. En we zitten midden in het bos. We moeten het westen aan houden en dan moeten we er wel komen. Allen het begint nu al donker te worden. "WHOAHW!" ik kukel voor over van Clarissa af. Ik beland op de grond. Als ik me om draai zie ik dat Clarissa op de grond licht. Ze is om gevallen omdat ze zo moe is. Ik kruip naar haar toe. "je lied me schikken gek." Ik aai haar over haar hoofd. "ga dan maar ook slapen. Ik ga zoeken voor wat houd voor een vuurtje." Ik zorg dat Clarissa niet meer midden op het pad licht en ga dan het bos in op zoek naar houd. Ik pak de eerste beste taken op die ik vind maar dan hoor ik wat veder in de bosjes. Ik loop er zachtjes er naar toe. Het wordt warmer en ik zie door de bomen vuur heen.

"let beter op je grip van je voeten op de grond." Zegt een oude stem. Ik kijk om de boom heen en zie een jonge vuur benden. Ik neem nog een stap om hem beter kunnen te bekijken maar onder mijn voeten knapt een takje kapot. "Wie is daar, ga weg!" een vuur bol komt op me af. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik sta verlamt van angst en de vuur bol komt steeds dichter bij. Op het moment dat het me raakt lijk ik wel meters door de lucht heen te vliegen. Ik knal met mijn rug tegen een boom aan en val dan op de grond. "oom, kom snel!" roept een jonge man. Ik probeer overeind te komen. Ik moet Clarissa zo snel mogelijk terug vinden. Maar de pijn in mijn buik is te erg. Mijn jurk is verschroeid en onder de verschroeide plek is mijn huid weg gebrand. Met pijn in mijn buik sta ik op en probeer een paar stappen te maken, maar val ik weer om door de ondragelijke pijn. "Meisje kom pak me hand." Ik draai me om en een jonge steekt zijn hand naar mijn uit. Zijn lach probeert me over te halen maar het litteken op zijn linker oog weerhoudt me er van. Ik probeer zelf op te staan en ga dan tegen een boom aan leunen. Met mijn arm om mijn buik heen sta ik daar. Voor een jonge en een oude man. "laat me met rust!" roep ik. "kom alsjeblieft, heb ik je zeer gedaan." Vraagt hij. "mogen we je naam weten." De oude man kijkt me vriendelijk aan. "Kazuma..." ik kijk naar beneden naar mijn buik. Het ziet er niet goed uit. Ik moet snel weer terug. "ga met ons mee, we kennen iemand die je kan genezen." Zegt de oude man. Ik geloof de man en knik. "laat me je helpen." Zegt de jongen. Ik zwijg. De jongen tilt me op maar ik vermeid oogcontact. "geloof me het komt goed met je."

____________________________________

het eerste hoofdstuk. eigenlijk een sort van proloog maar dan wat langer. ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden en blijven lezen :)

oja nog een aan rader, een ander boek the four elements inside me , van @GekkePannenkoekXD ik heb hem nog niet uitgelezen maar het is ook een van de betere avatar verhalen in het nederlands.

xx jet