SAHTE MANKEN

🍀3. BÖLÜM🍀

Bölüm Şarkısı:
Alan Walker-Faded

Multimedia: Can

Poyraz'dan;

Yine kedi bakışları ile beni kalmam için ikna etti. Bana nasıl bu kadar çabuk güvendi? Sonuçta hırsız veya sapık olabilirdim. Bana kalacağım odayı gösterip "Sana kıyafet bulayım. Gerçi bulabileceğimi sanmıyorum. Böyle yatmana izin veremem. Acaba komşuya mı sorsam?"  diye telaşlı telaşlı konuşmaya başladı. Ben "Sakin olmaya ne dersin? Hem ben çıplak yatarım."  Bu kızda farklı bir özellik vardı. Utanınca kızarmıyordu. Utanınca elleriyle oynuyordu. Ona "Utandın mı sen?"  deyip kahkaha attım. Bana "Nasıl anladın?" "Anlamamak için aptal olmak gerekir. Utanınca ellerinle oynuyorsun!"  dedim. Onaylayan mırıltılar çıkardı. "İyi geceler!" diledikten sonra tahminimce odasına gitti. Ben de sabah ona kahvaltı hazırlayıp sürpiz yapmaya karar verdim. Yatağa geçip uyumaya başladım.

Yağmur'dan;

Sabah kalktığımda evde güzel kokular yayılıyordu. Üzerimi değiştirip aşağı indim.

Poyraz kahvaltı hazırlıyor. Kocam olsun bu adam. Her gün kahvaltı hazırlasın. Manzaraya bak be! Zaten bugün hiç kahvaltı hazırlayasım yoktu. Poyraz bana "Kahvaltıyı hazırlamam için yardım eder misin?" dedi. Beni nerden gördü? Acaba büyücü falan mı? Şuan Poyraz'ı böyle görünce aklıma direk Biscolata reklamı geldi. Bir an kafamda Poyraz ağır çekimde domatesleri doğrar gibi oldu. Biscolata'nın fon müziği çaldı. Tövbe tövbe. Yavaş yavaş t-shirt çıkarırken falan. Bu sefer bana "Ne dedim ben sana?" Ben de salak gibi "Ne dedin?"  diye sordum. Valla ben delirdim. Yardım eder misin?  Maviş gözlerini bana dikti. Arkasını dönüp domatesleri doğramaya devam ederken orta parmak yapıp salona geçerken ismimi duydum. "Yağmur ne yaptığını gördüm."  Yandık. Ben de salağa yatıp "Ne yapmışım?"  dedikten sonra şempanze bakışımı attım. O ise gözlerini devirip işine devam etti. Kötülük.

Kahvaltı yaparken "Beni mutfakta arkandayken nereden gördün?"  "Basit. Mutfaktaki tepsi ayna gibiydi. Tepsiye görüntün yansıdı." IQ fışkırıyor. Yarısını bana ver.

Kahvaltıdan sonra çekime gittik. Çekim tamamlanınca kafede oturup kahve içtik. Poyraz ile vedalaşıp eve gittim.

Poyraz'dan;

Yağmur ile güzel bir gün geçirdikten sonra en yakın arkadaşım Can beni çağırdı. Yanına gittim. "Ooo Poyraz nerelere kayboldun. Çağırmasam geldiğin yok." diye yakındı. Ben de Yağmur'u anlattım. Bana dediği şeyle şok oldum. "Kalıbından utan Poyraz. Kız kedi bakışı attı diye hemen yumuşadın mı?  Sen âşık oldun kesin! Ne diyelim hayırlısı olsun artık Poyraz. "

Evime geldiğimde bir boşluk hissettim. Keşke burada Yağmur olsaydı. Onun bakışını,sesini,hareketlerini çok özledim. Belki Can haklıdır. Bence ben ona tutuldum. Ona açılırsam acaba benden uzaklaşır mı? Bunu düşünmeliyim. Düşüncelerim arasında uykuya daldım.

Arkadaşlarım! Aslında bu bölüme daha fazla devam etmek isterdim. Ama şarjım bitmek üzere bu nedenle biraz kısa oldu. Kusura bakmayın.