Kalp kırgındı,yalnızdı.
Ödün vermedi sessizliğinden.
Bir çığ gibi büyüdü yarası
Gül kondurdu patlak dikişlere.
İnsan severdi,üzerdi.
Bıçak gibi keserdi ya dili.
Önce merhem oldu yaraya,
Sonra tuz bastı defalarca.
Ölüm bir nefsti.
Kimse gerçeği görmedi.
Kefen giydi kara tilkiler
Nefs ilk kez gergindi.
Toprak gerildi.
Açmak istemedi cehennemi.
Hesap verildi
Ölen kimdi?.
ESTÁ A LER
Bir Tutam Siyah
PoesiaAcılarını kederle çevrelediğinde kanayan ruhunun ölümü yaklaşıyor. Sustukça kanıyorsun,konuştukça ölüyorsun.
