Οι υπόλοιπες ώρες πέρασαν βασανιστικά αργά. Είδα τον ήλιο να διαδέχεται το φεγγάρι δύο φορές κι εγώ στεκόμουν άγρυπνος φρουρός με ένα τσιγάρο στο κιτρινισμένο χέρι και έναν καφέ στο άλλο. Ήμουν στα πρόθυρα της παράνοιας. Επιτέλους το τηλέφωνό μου χτύπησε. Ήταν ο κτηνίατρος.
«Μόλις τελείωσα τη νεκροψία.» μου είπε. «Λυπάμαι που το λέω, αλλά πολύ φοβάμαι πως είχατε δίκιο.» Το τσιγάρο έπεσε από το στόμα μου που κρέμασε στα τελευταία του λόγια. «Ο γάτος σας στραγγαλίστηκε σε σημείο που έσπασε η καρωτίδα και ο αυχένας του.»
Κατέβασα το ακουστικό. Άκουγα τα λόγια του να σβήνουν όσο απομάκρυνα την πηγή του ήχου. «Η δύναμη που ασκήθηκε στο ζώο ήταν εξαιρετικά μεγάλη και...»
«Ποιος το έκανε; Πώς το έκανε; Γιατί το έκανε; Είναι πολύ δύσκολο να στραγγαλίσει κάποιος μια γάτα αν σκεφτεί το ενδεχόμενο πως μια γάτα παλεύει με νύχια και με δόντια ξεσκίζοντας τον εχθρό του.»
Σίγουρα όλοι έχετε παρακολουθήσει αφηνιασμένες γάτες να παλεύουν στον δρόμο. Σίγουρα γνωρίζετε πως η γάτα αποτελούσε το βασικό μέσο ενός βασανιστηρίου τον μεσαίωνα στο οποίο την έβαζαν σε ένα σακί μαζί με έναν κατάδικο και τους πετούσαν στη λίμνη. Ποιος στ΄ αλήθεια μπορεί να τα βάλει με μια αφηνιασμένη γάτα χωρίς να αφήσει σημάδια πάλης πίσω του; Ούτε καν οι μελλοθάνατοι που ξεσκίζονταν στην προσπάθειά τους να βγουν ζωντανοί. Η δύναμη της φύσης πολλές φορές μας ξεπερνάει. Αυτή δεν ήταν δική μου δουλειά να εξιχνιάσω το μυστήριο. Ίσως οι αστυνομικοί να μην είχαν λάβει υπόψη τους όλα τα στοιχεία. Θα πήγαινα ξανά να τους επιστήσω για άλλη μια φορά την προσοχή και αυτή τη φορά με τρανταχτά επιχειρήματα. Ο γάτος μου είχε στραγγαλιστεί μέχρι θανάτου και ίσως αυτό να ήταν μονάχα ένα μήνυμα πως επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ.
Αμέσως έφυγα από το διαμέρισμα. Πήρα ένα ταξί για το αστυνομικό τμήμα γιατί τόσες ώρες που ήμουν άυπνος δεν ήμουν σε θέση να οδηγήσω. Το κεφάλι μου είχε ήδη αρχίσει να μου δίνει έντονα σημάδια πως είχε ξεπεράσει τις αντοχές του. Ένας έντονος πονοκέφαλος μου τρυπούσε το μυαλό και θα ορκιζόμουν πως πάθαινα στιγμιαίες διαλείψεις χάνοντας για κλάσματα του δευτερολέπτου την συνείδησή μου. Σε λίγη ώρα βρισκόμουν στο τμήμα.
«Άκουσέ με Τζακ...» είπε με έντονο ύφος ο διοικητής. Όλα αυτά βασίζονται στις δικές σου μαρτυρίες. Παρόλα αυτά όμως, η έρευνα που κάναμε δεν έδειξε το παραμικρό σημάδι αλήθειας στα λεγόμενά σου. Δεν υπήρξε παραβίαση, όπως μας έλεγες και δεν υπήρξαν και δακτυλικά αποτυπώματα που να το επαληθεύουν.»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Storytime #2
Paranormalσε αυτο το βιβλιο θα σας διηγουμε δικες μου ιστοριες ειτε τρομακτικες ειτε αστειες και φυσικα θα ανεβαινουν και ιστοριες κ βιντεο απο το ιντερνετ :D ΤΣΕΚΑΡΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ #STORYTIME που ειναι κ το πρωτο μου βιβλιοο
