Żyłabym Dla Ciebie || Harley Quinn&Joker

"Świąteczne szaleństwo"

Nota od autorki

"Świąteczne szaleństwo", to krótkie świąteczne opowiadanie, którego akcja toczy się miesiąc po wydarzeniach ze wcześniejszych rozdziałów. Występują tu bohaterowie dobrze Wam znani, aczkolwiek przedstawieni są w innej, bardziej uroczej postaci i nie przypominają osób jakie wykreowałam. Zależało mi na stworzeniu lekkiego dodatku, który nie wniesie do historii nic nowego, ale będzie przyjemnym akcentem opowieści. Szkoda, że nie mogłam napisać go wcześniej - naprawdę żałuję, liczę jednak, że (pomimo iż święta minęły) ktoś z Was z chęcią tę pracę przeczyta. I chcę podkreślić: mój Joker w następnych rozdziałach nie będzie przypominał tego Jokera, którego tu poznacie - chciałam nadać mu tutaj inną, przyjemną formę, która nie krzywdzi nikogo, a to samo tyczy się Harley, która w tej pracy jest przemiła i wesolutka. 

-------------------

- Zbiórka pieniędzy dla podopiecznych sierocińca w Gotham city, to ważna inwestycja. Dzieci są najważniejsze, to one kształtują naszą przyszłość, to one będą decydować o losach tego miasta. Jestem dumny z tego, że w te święta uda nam się zrobić coś dobrego dla tylu młodych ludzi – powiedział burmistrz, David Hull. Było to popołudniowe wydanie wiadomości. Joker siedział w swoim czerwonym fotelu, patrząc na pulchną twarz burmistrza w ekranie telewizora. Był znudzony, a nuda doprowadzała go do ogromnego szaleństwa, które miało zaraz wybuchnąć.

- Czy istnieje szansa, że zbiórka pieniędzy może zostać zakłócona? – zapytała jedna z dziennikarek.

- W jaki sposób? Proszę sprecyzować pytanie.

- Na mieście znów grasuje morderca. Czy aby bezpie...

- Jestem pewien, że wszystkie pieniądze trafią do dzieci w nienaruszonym stanie – przerwał mężczyzna. – Joker nam obecnie nie zagraża.

- Skąd ta pewność? – mruknął pan J.

- Skąd ta pewność? – zapytała dziennikarka, jakby słyszała ciche pytanie Jokera.

- Nasza policja jest w stanie gotowości. A zresztą... Od czego mamy Batmana? – zapytał retorycznie mężczyzna, uśmiechając się do kamery.

Joker spojrzał na grubasa w ekranie telewizora i z wściekłości rozwalił telewizor gołymi rękoma. Walił w czarne pudło z całych sił, aż twarz burmistrza i jego głos zniknęły z głowy mężczyzny.

- Pączuuuszku! – krzyknęła melodyjnie Harley. Była olśniewająca. Miesiąc temu wyglądała inaczej. Jakby z tamtej osoby nie zostało już nic. Wspomnienia się przekształciły, barwy, jakimi widziała świat, nie były już odcieniami szarości, a odcieniami różu i intensywniej zieleni jego oczu. Wszystko dzięki niemu. Niestety, kiedy ostatnia łza Harleen spłynęła po jej policzkach niecały miesiąc po wydarzeniach z psychiatryka, a na jej miejsce pojawiła się nowa, niezrównoważona Harley, coś pękło. Uczucia, jakie odczuwała, były inne, szaleństwo przepełniło jej serce, nie miała skrupułów niczym maszyna do zabijania. Nagle – wszystko się zmieniło, a nowa dziewczyna Jokera stała się jego zabawką i własnością, czyli tym, czym dawna dr Quizel nigdy nie chciała być.

- Czemu rozwaliłeś telewizor? – zapytała, siadając uwodzicielsko na kolanach mężczyzny.

Cała była uwodzicielska. Jej czerwona bielizna, jej krwiste usta, to jak się poruszała...

- I tak kończyła się na jego gwarancja – odparł Joker, zrzucając z siebie kobietę.

- I dlatego postanowiłeś go zniszczyć? Oryginalnie.

- Mówi to kobieta, która swojego chomika nazwała Chomik – odparł sarkastycznie.

- Miałam osiem lat! – krzyknęła obronnie.