The Whispering Summit

Hoofdstuk 17

Alyra stond boos op en liep naar Shia. 'Je training gaat pas nu echt beginnen!? Moet je een knal voor je harses ofzo? We zitten hier al dagen en je komt hier nu pas mee?!' Shia glimlachte. 'Doe nou maar klam. We konden niets tegen je zeggen omdat je het allemaal zelf moest doen en wij moesten het niet voorzeggen.' Cyran kwam langzaam aanlopen met zijn handen in zijn zakken. 'Wie heeft dat nou weer besloten?' Shia glimlachte. 'Degene die vorige Meascia heeft getraind, dus dan volgen wij de regels maar.' Alyra zuchtte. 'Echt hoor...' Cyran was er nu ook bij komen staan. 'Maar goed, je training bestaat uit een paar onderdelen. Het eerste onderdeel heb je zojuist gehad, dus deel 1 is geslaagd. Nu heb je nog 5 delen te gaan.' De rest kwam er nu ook bij staan. '5!?' Cyran knikte. 'Deel 2 is het deel waar we nu aan gaan beginnen: Oproepen.'

'Maar ik kan mijn kracht al oproepen.' Shia knikte. 'Ja maar wat gaat er gepaard met het oproepen?' Ze keek naar Shia en dacht na. 'Pijn.' Shia knikte. 'Precies en het moet natuurlijk zo zijn dat jij gewoon met je kracht kan omgaan zonder dat je er ook maar iets van voelt.' Ze knikte. 'Maar hoe willen jullie dat dan gaan doen? Is het niet gewoon iets waardoor mijn lichaam tegenwerkt?' Cyran knikte. 'Ja, maar met training raakt je lichaam eraan gewend en stribbelt het niet meer zo tegen. 'Oke, en wat voor training wordt het dan?' Nadat zij dit had gezegd werd ze aangevallen door Shia. Alyra werd geraakt door een vuurbal en werd een stuk naar achteren gegooid. Ze kwam hard op de grond neer en keek boos naar Shia. 'Wat the...' Ze kon haar zin niet afmaken of Cyran viel haar aan. Ze werd weer geraakt door een vuurbal en schreeuwde het uit van de pijn. 'Jullie zijn gestoord!' Ze keken naar Ayen die hun boos aankeek. 'Dit is de training daar kunnen wij niets aan doen.' Ayen wilde nog protesteren maar Cyran vuurde nog een bal op haar af en ze werd weer geraakt. Alyra lag trillend op de grond en had een balletje van zichzelf gemaakt om niet geraakt te kunnen worden. Ze had drie brandwonden, twee op haar arm en één op haar buik. Haar shirt was ook een deel verschroeid op haar buik. 'Kom op Alyra, roep je kracht op.' Cyran liep langzaam naar haar toe en vuurde nog een vuurbal op haar af. Hij raakte haar op haar been waardoor haar broek verschroeide en ze daar ook een brandwond kreeg. Ze keek naar Cyran en probeerde op te staan. Cyran maakte nog een vuurbal en vuurde die op haar af. Ze werd weer een stuk achteruit geslingerd. Nu was ook een deel van haar shirt bij haar schouder verschroeit en kreeg ze daar ook een brandwond. Ze keek Cyran boos aan. 'Is dit voor je broer ofzo!?' Cyran schrok van haar woorden en bleef even stil staan. Shia keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de twee. 'Wat bedoel je? Ik ben niet boos op je vanwege Kiren.' Alyra stond op en keek sarcastisch naar Cyran. 'Niet? Ik denk van wel. Je moet iemand hebben om te beschermen en dat kan ik zelf wel. Daarom ben je boos op me.' Cyran keek van haar naar Shia en gaf hem een vuile blik. Shia draaide met zijn ogen en keek weer naar Alyra. 'Dit doe ik niet daarom, dit doe ik om jou te helpen. En nu je mond houden en roep die kracht van je op!' Cyran maakte weer een vuurbal en vuurde die op Alyra af. Ze voelde dat ze woedend werd van binnen en kon er niet meer tegen. Ze ontweek de vuurbal en keek Cyran woedend aan. Hij vuurde er nog één af en ze werd weer geraakt. Ze deed haar ogen even dicht en terwijl er nog één op haar af kwam schreeuwde ze het uit en vloog er een groene bliksembal, door de vuurbal van Cyran heen, op Cyran af. Cyran schrok en dook weg. De bal kwam tegen de wand en piepte weer erg. Alyra zakte door haar knieën en viel op de grond. Cyran keek geschrokken naar Alyra. 'Goed gedaan broer, je hebt haar nu officieel woedend op je gemaakt.' Shia liep naar Alyra en bukte naast haar neer. Alyra keek wazig naar Cyran die haar met een wit gezicht aankeek. 'Je hebt het op jezelf gebracht.' Zei ze zacht tegen zichzelf en Shia. Shia keek verwonderd naar haar, hij wist dat ze boos op hem was, maar zo boos dat ze hem zelfs zou kunnen vermoorden niet. Cyran krabbelde overeind. 'En dat is ook nog iets waar je aan moet werken: niet meteen een aanval vuren die iemand kan vermoorden!' Alyra kwam met de hulp van Shia overeind. 'Dat heb je op jezelf gebracht!' Cyran keek geschrokken naar haar. 'Jij doet zo achterlijk dat ik dat wel moet doen! Ik weet niet hoe ik aan jou moet bewijzen dat ik jou niet nodig heb om voor me te zorgen. Dus dan doe ik het maar op deze manier.' Cyran keek haar strak aan. 'Nee klopt, jij hebt mij niet nodig en misschien is dat wel voor het beste ook. We zijn klaar voor vandaag.' Alyra keek hem woedend na terwijl hij weg liep. 'Maakte hij het nou uit met je?' Ariana keek verward naar Alyra die haar schouders ophaalde. 'Weet ik veel, het enige wat ik weet is dat ik klaar met hem ben.' Alyra strompelde bij de groep vandaan naar een achterkant van de grot en ging daar met haar rug tegen de muur op de grond zitten. Ze kon alles en iedereen zo gemakkelijk zien. Cyran zat bij de poort naar buiten te staren. Shia was hout aan het zoeken voor een kampvuur en Ariana, Dalyor en Ayen zaten aan de rand van het water met elkaar te praten. Het zag er allemaal zo normaal uit dat het haast apart was. Ze kon Cyran niet peilen. Het ging op school allemaal zo goed met hun en hier lijkt het net alsof hij een heel ander persoon is geworden. Ze voelde helemaal niets meer met hem, de band die ze had op school is helemaal verdwenen. En hoe? Ze heeft zelf geen idee. Het is gewoon opeens weg... En het ergste is nog dat ze een soort band met Shia voelt... Het is geen liefde of iets in die richting, tenminste dat denkt ze. Het is een soort verbondenheid die ze niet kan plaatsen. Ze zuchtte en leunde met haar hoofd tegen de muur. 'Waarom moeten mannen zo moeilijk zijn?'