The Whispering Summit

Hoofdstuk 9

Alyra begon te huilen en sloeg een hand tegen haar mond. Medeia had medelijden met haar. 'Dit is onmogelijk.' Zei Alyra door haar gesnik heen. Medeia schudde met haar hoofd. 'Het spijt me, Alyra.' Ze legde een hand op de schouder van Alyra. 'Alyra luister, dit is heel belangrijk. Als anderen erachter komen wat jij bent willen ze je vermoorden en zullen ze bang voor je zijn. Je moet ervoor zorgen dat ze er niet achter komen. Er zullen nog meer aanvallen op je komen, want jij bent dé belangrijkste schakel in deze oorlog. Als je verkeerd kiest kan je je vrienden en je familie verraden en keren ze tegen je.' Alyra keek naar de grond en leunde met haar armen op de grond. 'Waarom ik?' Medeia zuchtte en schudde haar hoofd. 'Ik heb geen idee.' Ze keek opeens met een ruk op en luisterde. 'Medeia wat is er?' Medeia stond op en ze trok Alyra ook omhoog. 'Alyra luister naar me, ren weg, je bent niet veilig op die school.' Alyra droogde haar tranen en knikte. Medeia glimlachte naar haar. 'vertrouw niemand.' Alyra zuchtte even en knikte daarna weer. Nadat ze haar moed weer bijeen had geraapt rende ze naar Philomeno en steeg op. Achter haar hoorde ze snel naderende hoeven. Alyra spoorde Philomeno aan en ze reed met een noodgang weg. Ze reed zo snel ze kon maar ze had geen idee waar ze heen moest.

'Halt!' Nelor stopte zijn paard en Cyran deed hetzelfde. Ze stapte allebei af en liepen de koepel van Medeia binnen. 'Waar is ze Medeia?' Vroeg Nelor zodra ze naar binnen liepen. Medeia draaide zich om en keek naar de twee mannen. Cyran kon zijn ogen niet geloven. Hij vond haar beeldschoon. 'Ze is al lang weg en je zal haar ook niet meer vinden.' Nelor zette boos een paar stappen naar haar toe. 'Je weet hoe gevaarlijk ze is en je weet ook dat ik haar wil beschermen en dus niet vermoorden.' Medeia zette ook een paar stappen naar hem toe. 'Ja dat weet ik maar er is iemand anders bij jullie die haar wel zou willen vermoorden. Het zal moeilijk voor hem zijn maar hij zal wel moeten. Dat weet jij ook Nelor. Ik had geen andere keus dan haar te laten gaan.'

'Nee! Hoe stom kon je zijn! Als ze verder het bos in gaat komt ze alleen maar in de handen van hem! Of was je vergeten dat het Ogre leger in het begin van het bos is vanaf de zuidkant?' Medeia keek Nelor verwonderd aan. 'Dat kan niet.' Nelor keek haar verrast aan. 'Het leger houd zich daar al een tijdje schuil, Medeia! Hoe kon je dat niet weten?' Medeia keek schrokken. Ze wist niet hoe ze dat niet heeft kunnen zien. 'Je bent ook weer eens een keer nergens goed voor Medeia.' Medeia keek woedend naar Nelor die boos weg liep. Cyran keek nog even naar Medeia en liep daarna achter Nelor aan. Ze reden met een noodgang terug naar school. 'Wat ga je nu doen, Nelor?' Nelor keek de bezorgde Cyran aan. 'Ik ga de hulp inschakelen van de enige die precies weet hoe Alyra in elkaar zit.' Cyran keek hem verwonderd aan. 'Ailmer.' Cyran knikte. Toen ze bij The Whispering Summit aankwamen was Ailmer al wakker en was hij aan het schreeuwen tegen Dalria. Toen hij Nelor en Cyran zag aankomen rende hij meteen naar hun toe. 'Waar is Alyra!?' Nelor steeg af en keek schuldig naar Ailmer. 'Ze is weggerend. Ze is het donkere stuk van het bos in. Ailmer, je moet haar terug halen anders is ze dood.' Ailmer schrok bij de woorden van Nelor. Hij draaide zich meteen om naar de soldaten die hij bij de school had geplaatst om ze te beschermen. Ze hadden zich allemaal al gemeld bij hem toen hij wakker werd. 'Mannen zadel je paard op en volg mij het bos in. Het is uitermate belangrijk dat we Alyra vinden begrepen?' De soldaten knikte en renden naar de stallen. 'Hoofdofficier, sta mij toe om met jullie mee te gaan. Ik ken het bos uit mijn hoofd ook het donkere deel. Het gaat sneller als ik meega.' Ailmer knikte en stond toe dat Nelor meeging. 'Nelor, ik wil mee.' Nelor draaide zich om naar Cyran. Hij schudde zijn hoofd. 'Nee Cyran als ik jou leven riskeer ben ik niet de geschikte persoon om deze school te leiden. Blijf hier, ik zorg dat ze levend terug komt.' Cyran zuchtte even en knikte. Hij keek Nelor, Ailmer en de soldaten na. 'Cyran!' Cyran draaide zich met een ruk om en zag Ayen, Ariana en Dalyor op hem af komen rennen. 'Waar is Alyra?' Vroeg Ariana hijgend. 'Ze is het donkere deel van het bos in gegaan en ze gaan haar nu zoeken.' Ariana schrok. 'Waarom zou ze daar naartoe gaan? Waarvoor rent ze weg?' Cyran keek even om zich heen om te kijken of er niemand dichtbij stond om ze te kunnen horen. Terwijl hij om zich heen keek blijf zijn blik hangen bij een elf die op hun af kwam lopen. 'Dat vertel ik jullie vanavond in het bos, ik ga haar namelijk zoeken. Maar even wat anders wanneer is hij aangekomen?' Ayen keek naar de elf die op hun af kwam lopen. 'Net, hij is behoorlijk boos omdat jij hem niet bent komen ophalen.' Cyran lachte sarcastisch. 'Dat heeft hij verdient.' Ayen en Dalyor lachte. Ariana keek ook om en pakte meteen de hand van Ayen. 'Kunnen we gaan?' Vroeg ze snel aan hem. 'Wees maar niet bang. Hij vermoord alleen de vriendinnen van Cyran om de rest geeft hij niks.' Cyran schrok bij het woord vriendin. Hij moest meteen aan Alyra denken. 'Cyran!' Cyran keek op naar de waterelf. 'Jij, enorme klootzak dat je bent!' De waterelf gaf hem meteen een klap tegen zijn gezicht toen hij voor Cyran stond. 'Ook leuk om jou weer te zien, Kiren.' Cyran keek sarcastisch naar zijn broer. 'Oh hou toch op, man. Je hebt me gewoon een hele nacht in het dorp laten staan!' Cyran glimlachte en haalde zijn schouders op. 'Dat hebt je verdient, met al de dingen die je tegen mij hebt gedaan. Je moet niet zo zeuren je bent er nu toch.' Kiren keek kwaad naar Cyran. 'Inderdaad ik ben er nu ja. Dus waar is die nieuwe vriendin van je? Ik wil haar graag ontmoeten.' Cyran keek hem streng aan en Ariana, Ayen en Dalyor schrokken. 'Ik heb slecht nieuws voor je, Kiren. Ik heb geen vriendin.' Kiren lachte. 'Ja natuurlijk en ik ben vuurelf. Hou op met die onzin. Je hebt er wel één maar je bent bang met wat ik met haar ga doen. Dat maakt niet uit hoor, ik ontmoet haar uiteindelijk toch wel en tot die tijd blijf ik hier.' Cyran keek geschrokken naar hem toen hij zich omdraaide en wegliep. 'In welke kamer slaapt hij al die tijd?' Ayen keek naar Cyran toen hij dit vroeg. 'Hij verblijft in de kamer naast die van Alyra.' Cyran schrok en keek naar de grond. 'Ik kan hem er nu echt even niet bij hebben.' Ariana legde een hand op de schouder van Cyran. 'Wat bedoelde je met 'Ik ga haar vanavond zoeken'? Je gaat toch niet alleen het bos in?' Cyran keek naar Ariana. 'Ik ga haar hoe dan ook zoeken en jullie mogen van mij mee.' Dalyor en Ayen keken even naar elkaar en daarna stapte ze allebei nog een stuk naar voren. 'Wij gaan met je mee.' Ariana keek naar Ayen en knikte. 'Ik ook.' Cyran keek naar de drie en glimlachte. 'Dank jullie. Ik heb wel een idee waar ze heen is gegaan en ik vertel jullie vanavond wat er met haar aan de hand is.' Ariana keek fronsend naar hem. 'Waarom zeg je dat niet hier.' Cyran zuchtte even. 'Als ik dat nu doe en iemand hoort ons dan breekt de hel los zodra Alyra weer terug is. Ik wil dat niet riskeren. De enige die weten wat er met haar gebeurt zijn Nelor, Medeia en ik.' Ariana keek even naar Ayen en daarna weer naar Cyran en knikte. 'Waar en hoe laat spreken we af?' Cyran keek weer even om zich heen. 'Het meertje in het bos zodra de zon onder is gegaan.' De drie knikte en liepen daarna weg. Cyran draaide zich om naar zijn paard en aaide hem even. 'We vinden haar. Ik zal niet stoppen met zoeken totdat we haar hebben gevonden.'