FIVE YEARS LATER
"Maam kumain na po kayo." sabi ni Manang Pelly.
"Sige Manang Susunod nalang ako." sabi ko dito.
Habang ako nandito sa duyan nakaupo at nag iisip. Limang taon na akong nakastay dito.
Walang Tv, Cellphone, Laptop. Any gandet na kahit manlang libangan ko sa isla na to. Hindi ko nga alam kung nasa Pilipinas ba ako o ibang Bansa . Bukod kay manang Pelly wala na akong nakikitang ibang tao.
Paulit ulit ko siyang tinatanung kung sino ang nagdala sakin sa isla na ito pero hindi niya ako sinasagot , kahit daw siya hindi niya kilala kung sino. Hindi ko alam kung totoo na hindi niya kilala or nagdadahilan lang siya.
Ang naalala ko lang may mga lalakeng sumundo sakin sa Red house. Pag gising ko nandito na ako sa isla na ito.
Halos magwala ako at sigawan si manang pelly at ilang araw na hindi kumakain.
Iniisip ko si Syvione nung araw na dapat kasal namin. Kamusta na kaya siya . Iniisip ko palang siya magdurugo na ang puso ko.
Pinakamamahal ko na dapat kasal namin hindi natuloy dahil sa taong nagdala sakin sa isla na ito.
Araw araw kong iniisip ang mga time na magkasama kami, yung momment na masaya kami yung pagiging sweet at makulet niya.
Kamusta na kaya siya, mahal niya parin kaya ako. Nakaramdam ng hapdi ang puso ko iisipin ko palang na meron na siyang iba at may mahal na siyang iba.
Mahal na mahal kita Syvione.
"Maam?" tawag sakin ni Manang Pelly.
Dun ko lang napansin na umiiyak na pala ako. Tumayo na ako para sumunod dito. At pumunta sa hapagkainan laging kaming magkasabay kumain. Halos nasanay narin akong kasama ito.
Naisip ko tuloy ang Mama at Papa ko., si Kuya Ken at si Kyla kamustah na kaya sila. Sobrang miss ko na ang pamilya ko.
One time tinanung ko si Manang Pelly kong pwede bang umalis ako dito , hayaan niya nalang ako. OK lang naman daw kung yun daw ang gusto ko. Pero papatayin daw siya kapag ginawa komg tumakas.
"Manang Pelly, Habang buhay ba ako dito?" tanung ko kay manang.
"Hindi po Maam." sagot nito. Ganito to pag kinakausap ko napakaikling sumagot. Kung gaanu ako katagal mag stay dito ganun din siya.
"Malapit na akong mabaliw dito manang, unti unti na akong nilalamon ng pagsuko," naiiyak kong sabi. " may Pamilya ako miss na miss ko na sila, dapat manang Pelly kasal na ako sa lalakeng mahal ko. Bakit ako nandito." Ganito ako palagi .
"Maam im sorry, wala po talga akong kaalam alam." sabi nito sakin.
"Ayaw ko na kumain." sabi ko nawalan na ako mg Gana. At pumasok nalang ako sa Kwarto.
Nagkulong ako at sa gabi hidi na kumain.
Nakailang katok nadin si Manang Pelly para kumain ako pero hindi ko siya pinagbuksan.
Halos nagkaron.naako ng sakit na Ulcer dahil mas madalas ako nagpapagutom.
Ika-apat na araw ko mg hindi kumakain ng maisipan kong lumabas ng kwarto at naghanap ng pagkain sa Ref. At agad akong kumain.
Nang mapansin ko ang Cellphone sa Lamesa. Nagulat ako dahil ngayon lang ako nakakita mg Cp dito sa bahay na to.
"Buti namn lumabas na kayo Maam" sabi.ni Manang pelly na ikinagulat. "Kanina po pagising kk nakita ko po amg Cp nayan para daw po sa inyo." sabi ni Manang Pelly na mapuna niyang hawak ko ang Cp.
"Para saan daw po Manang?" tanung ko ditp na ipinagtataka ko..
"Maam Kenny, hindi ko po alam, kung anu ang purpose ng Cp nayan. Ang mahalaga po may pagkakataon ka nang kausapun kung sino man tatawag diyan. " agad nitong sabi.
