TUMBLR HİKAYELERİ 2

Wattpad | alienunicornus

Bizim hikayemiz şöyle başladı. 4N1K uncookies grubunda kızlarla tanışmıştık ve aramızda wp grubu açmaya karar verdik. Neyse baya samimi olduk kızlarla. İmza günü buluşacağız felan. Sonra bi arkadaşım böyle çok yakın bi erkek dostunun fotoğrafını attı gruba. Direk dedim bu çocuk benim diye. Oldu da. Biz konuşmaya başladık. Sanal ilişkiden açıldı hem de konu. İşte bi anda samimi olduk. Ertesi gün annemle kavga ettim ve ben ağlarken aradım onu. Bana sen ağlarken sol tarafımda bi yerler acıdı dedi. Neyse işte aradan günler geçti benim Doğum günüm yaklaşıyor ankaraya gelsene dedim-İstanbul'da yaşıyor.-. Tamam dedi. Ve geldi. Buluştuk biz sarıldım ona. Kokusunu içime çektim bol bol. Sonra abim görmüş bizi. Kızmış felan buna baya ben de parka girmiştim, görmedim onları. Neyse bi baktım bişey olmuş buna. Sorgulamadım fazla ama şüphe vardı içimde. Eve geldim konu açıldı abim telefonuma el koyduğunu söyledi. İtiraz ettim dinlemedi beni. Neyse 2 ay ulaşamadım buna. Hani dedim bitti ya olmaz artık. Okullar açıldı felan aradım bunu. Bana seni unuttum ben dedi ulan. Unuttum seni dedi. O gün deli gibi ağladım ben. İşte bunun bana yazdığı bi mesaj vardı ve ben bu mesajı 2 gün önce instagramda bir sayfaya yolladım ve sayfa paylaşmış. Altına etiketledim bunu. Çok özledim yazmış. Yemin ederim ilk defa mutlu bir şekilde uyudum ben. Ertesi sabah aradım. Alay eder gibi konuştu benimle. Arkadaşlarının gazına gelmiş büyük ihtimal. Pes etmedim tekrar aradım. Bu sefer bi kız çıktı telefona Dedi senin onu aramaya hakkın yok. Sonra esatı istedim telefona. Olmaz artık Dedi güvenemiyorum dedi. Sadece peki diyebildim. Konuşan kızın sevgilisi aldı telefonu aranızda 500 kilometre var olmaz bu iş Dedi. Sen sadece egonu tatmin ediyorsun bir daha benim kardeşimi arayıp aklını karıştırma Dedi. Sonra telefon suratıma kapandı. Telefonu bıraktığım gibi koştum sınıfa. Hıçkıra hıçkıra ağladım. Kimseye anlatamadım. Gözlerim şiş gittim eve. Annem anladı ama sormadı bişey. O gün sabaha kadar fotoğrafına bakarak ağladım. Güzelim derdi bana hep. O gittikten sonra güzel biri olarak görmedim kendimi. Ama hala aşığım ona. Esat, umarım bir gün bu hikayeyi okursun ve bana mesaj atarsın. Umarım o gün geç kalmamış olursun. Bu mesajı ağlaya ağlaya yazıyorum. Saat 23.41. Uyudu mu bilmiyorum. Ne yapıyor bilmiyorum. Hani demiştin ya sen ağlayınca sol yanım acıyor, hissediyorum diye. Söylesene yakışıklı, ağlıyorum ve şimdi, acıyor mu sol tarafında bir yerlerin?