TUMBLR HİKAYELERİ 2

Wattpad | Aminensoznvyl

Şimdi saat sabah 3.32 çocuk, ben oturmuş yazıyorum yine. Sana asla ulaşmayacak bir mektup yine. Hiç okuyamayacağın bir mektup daha. Kızdım değilim artık sana, sende bana kızgın olma ne olur. Seni seviyorum hala, ara sıra kötü şeyler geliyor aklıma yine kızıyorum sana ama anlık, alınma. Gerçi sen alınmazsın ya. Neredesin şu an bilmiyorum. Ama yine de uyumadığından eminim. Beni düşünüyor musun çocuk? Etrafımda ki kimseye söyleyemiyorum seni sevdiğimi, söylemekte istemiyorum aslında. Hepsi kızacak bana "Nasıl, nasıl hala sevebiliyorsun?!" diye bağıracaklar bana. Ama öyle işte be çocuk. Yine ve yine herkese sevmiyorum diyorum. Ama yine ve yine seni seviyorum. İlk defa beni sevdiğini öğrendiğim, çok geç kaldığımı öğrendiğim o gün hıçkıra hıçkıra ağladığım merdivene gidiyorum hala. Sen de seni çok üzdüğüm zaman ağladığın yere gidiyor musun çocuk? Peki ya benden intikam almaya karar verdiğin o yere? Ben gidiyorum çocuk, iyi kötü anısı olan her yere gidiyorum. Bir kitap yazıyorum kendimce, orada da seni anlatmamak için zor tutuyorum kendimi. Ben beni sevdiğini bir kez olsun hissetmek istiyorum çocuk. Senin seven halini görmek istiyorum. Ama biliyorum yaptığım o hata ile bitti her şey. Neyse, her zaman ki gibi yine özür dilerim senden. Seni seviyorum her zaman ki gibi. Ha unutmadan, o siyah hala duruyorsa, atma onu lütfen. Benden kalan tek hatıra sana. Duymayacaksın ama lütfen, sakla onu. Seni sevme trenine geç kalan, gelmeyeceğini bile bile hala o treni bekleyen yolcu.