LOVING MY BESTFRIEND'S BOYFRIEND!!~

chapter 34 >IT'S JASSIE VS. JAYSSIE + DENNICA< [PART 2]

YASSIE’S POV...

 

Gumalaw si Jacob.. agad kong pinahid ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko... ayokong Makita na naman niya akong umiiyak.. ayokong magpakita sa kanya ng kahinaan ko...

“Yassie..” sambit niya sa pangalan ko.. nakatalikod ako sa kanya ngayon.. tss, ano bang dapat kong gawin para umayos ang pakiramdam ko?

“alam kong gising ka na Yassie.. common, iuuwi na kita sa bahay niyo..” sabi niya sa akin.. naramdam ko siyang tumayo...

I don’t want to go home..

I wanna go to some place where I can forget all my problems... kahit pansamantala lang...

“Jacob...” tawag ko sa kanya.. sa ngayon, siya lang ang gusto kong sumama sa akin... dahil, higit sa lahat.. siya ang nakakaintindi ng nararamdaman ko..

“hmmm..” sagot naman niya sa akin...

Dahan-dahan akong tumingin sa kanya... ewan ko, nanghihina ako, pakiramdam ko wala akong lakas.. but still, mas gusto ko pading umalis...

“dalhin mo naman ako... kahit saan lugar.. basta malayo dito..” sabi ko sa kanya...

Nagpapatakan na naman ang mga luha ko, asar naman ee, ayokong umiyak.. please naman, makisama kayo >.<

Inilahad ni Jacob sa akin ang kamay niya... tapos ngumiti siya...

Ewan ko.. hindi ko napigilan ang sarili ko.. kaya naman, agad akong tumayo at niyakap siya..

I need someone na masasandalan ko... at sa ngayon, si Jacob yun... si Jacob lang ang masasandalan ko... at... ako lang ang masasandalan niya, kaya kahit papaano.. pinipilit kong maging malakas.. para sa kanya, para sa aming dalawa...

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya.. nagsimula na naman ako.. sa pagpatak ng mga luha.. ang bigat talaga sa dibdib.. bakit nila nagawa sa akin to? Anung kasalanan naming dalawa sa kanila?

That kiss that we’ve shared... it happened accidentally... hindi naman namin sinasadya yun ni Jacob ee.. kaya, bakit nangyayari sa amin to?

Naging mabuti nman kaming karelasyon at kaibigan sa kanila ee.. bakit nila nagawa sa amin to? Bakit silang dalawa pa..?

“Yassie... andito lang ako, don’t worry... akong bahala sayo..” sabi ni Jacob habang tinatapik tapik ang balikat ko...

Kahit papaano, gumagaan ang pakiramdam ko.. knowing na may isang taong nandyan, para alalayan at sandalan ako...

“salamat Jacob... maraming salamat talaga Jacob..” paulit-ulit na sabi ko sa kanya...

*

Nasa byahe kaming dalawa ni Jacob, tahimik lang kami.. actually, wala akong idea kung saan niya ako dadalhin.. basta ang alam ko... malayo to sa bahay namin...