Όταν φεύγει ο ήλιος σκοτινιάζει,
και όλοι τ'αστέρια κάνουν χάζι.
Ένα μαύρο πέπλο όλα τα σκεπάζει,
και η νύχτα γλυκά μας αγγαλιάζει.
Το φως του φεγγαριού μας φωτίζει,
κι η ψύχρα τα κόκαλα αγγίζει.
Το σκοτάδι σ'αγριεύει,
μα συγχρόνως σε μαγεύει.
Νιώθεις ότι κάποιος σε κοιτάζει,
μα όταν γυρνάς δε βλέπεις.. αφού έχει σκοτάδι.
Το άγνωστο σε αναστατώνει,
και την φαντασία σου φουσκώνει.
Τρέχεις να ξεφύγεις,
από κάτι που στο μυαλό σου κρύβεις.
Όταν φτάσεις κάπου οικεία,
θαρρής πως έκανες βλακεία,
που φοβόσουν το σκοτάδι και το κατηγορούσες,
για τους εφιάλτες που εσύ μόνος προκαλούσες.
