ÜVEY KARDEŞİM

3

Efsanenin annesi Melis😵😵😵😵😵

Nerden mi biliyorum karanlıktan korktuğunu?

Evet nerden biliyorsun?

Baban söyledi.

Babamın neden Efsaneye karanlıktan korktuğumu söyledi ki? Aman banane odadan korka korka istemeye istemeye odadan yam çıkacakken kolumu tuttu ve beni kendine çevirdi.

Nereye gidiyorsun?

O-odama..

Korkmuyor musun?

................

Gel otur istersen.

Biraz düşündükten sonra çalışma masasının sandalyesine oturdum. Oda yatağına oturdu ve yastığını yanındaki telefonunu eline alarak parmaklarını telefonunda gezdirdi. Bende çalışma masasımda neler olduğunu inceliyordu. Birkaç resim vardı masanın üzerinde. Masya önümü dönerek resimlere baktım. Çok güzel resimlerdi. Efsane çizmiş olamazdı heralde. Ona dönerek.

Efsan... Nereye? Nereye gidiyorsun?

Benim önemli bir işim var, evde tek kalabilir misin? Niye soruyorum ki... Üstünü giyin hadi çıkıyoruz. 

Nereye dedim Efsane.

Şimdi Gizem. Arabada anlatırım.

Hemen odama gidip siyah mini bir elbise ve üstüme deri bir ceket alarak odadan çıktığımda Efsane bana bakıyordu.

Hadi nereye gittiğimizi bilmiyorum ama gitmiyor muyuz?

Tamam hadi.

Evden çıkarak hızlı adımlarla arabaya bindik.

Gizem kemerini tak ve gideceğimiz yere kadar bana soru sorma!

Ama b......

Gizem.

Aşırı derecede gaza yüklendi ve ben konuşacakken.

Sus.

Dedi. On beş dakika sonra ünlü bir barın önüne geldik ve arabadan hemen indi. Ben de hemen peşinden koşarak gittim. Ne olduğunu anlamıyordum. Kolundan tuttum ve durmasını sağladım. Bana döndüğünde;

Ne olduğunu anlaymayacak mısın Efsane?

Söz sonra anlatacağım. Sen burada bekle beni ben geleceğüm şimdi.

A- ama.

Beni dinlemeden barın içinde olan bir kapıdan içeri girdi. Ben de onu beklemeye başladım. Yarım saat olmuştu hala gelmemişti. Beklemekten bacaklarım kırılmıştı. Barmenin önündeki koltuklardan birine oturdum. Barmen;

Birşey ister misin?

Yok.

Dedim. İki koltuk ilerimde 20 25 yaşlarında bir adam oturuyordu. Arada sırada bana bakıyordu. Ben adam önüne dön bakışları attıkça o daha çok bakıyordu. Sünir oluyordum. Daha sonra barmeni yanına çağırdı ve kulağına birşeyler fısıldadı. Sonra barmen birşeyler bardağa doldurarak önüme koydu.

Eren beydenmiş.

Ne!

Sen kimsin ya bana içki söylüyorsun?

Çok tatlısın bebeğim. Biraz sakin ol.

Diyerek parmaklarını saçlarımın arasında gezdirmeye başladı.

Ne yapıyorsun sen be piskopat?

Dur be gülüm.

Çek elini lan!!

Efsaneydi. Çocuğun yakasına yapışmıştı.

Ooo sevgilisi misin? Ama yok artık o benim. Senin değil.

Doğru konuş lann.. Beni deli etme. Sen kimsin lan.

Efsane bunları söyleyerek çocuğa durmadan ard arda yumruk çakmaya başladı. O adamda Efsaneye birkaç kez vurdu. Ben aralarına girmeye çalıştım ama yapamadım. Çevredeki diüer kişiler gelip müdahale ettiler. Efsane yanıma sinirli bir şekilde geldiğinde burnunun kanadığını gördüm. Cebime baktım. Neyse ki bir mendil vardı. Hemen alıp burnunu sildim. Göz göze geldiğimizde gözlerinde ki öfkeyi gördüm. Gözlerini gözlerimden çekerek kolumu tutup ilerde ağlayan başka bir kızı da kolundan tutup bizi arabanın önüne götürdü.

Efsane bu kız kim?

Dedim ve bana dönerek;

Kardeşim!

Dedi. Şaşkınlıktan dilimi yutacak hale geldim. Kızın yanına yaklaşarak sakinleşmesi için onu teselli etmeye çalıştım. Efsane;

Hadi arabaya binin eve gidiyoruz.

Arabaya bindikten sonra yola koyulduk.

Senin ismin ne tatlım?

B-buse.

Kaç yaşındasın?

18.

Seni üzen neyse sakın kafana takma önüne bak. Seni üzen hangi pislikse hatırlama! Yeni sayfanda mutlu ol.

Bu sözlerimi bitirdikten sonra evin önünde durduk. Arabadan inerek evin önüne geldik. Ben cebimden anahtarı çıkararak kapıyı açtım ve eve girdik.

***

Konuşmak istemiyorum. Utanıyorum. Herkesten.

Neden utanıyorsun. Ne oldu. Bana anlatabilirsin. Rahat ol kimseye söylemem.