Under Pleasure ( TBS 1 - Book 1 )

CHAPTER 5

Chapter Five

Cake

Kinabukasan ay tinulungan ko si Masha sa pag-aayos ng mga kalat sa garden. Ang mga lalaki naman ay nagtatanggal ng mga lamesa at mga upuan.

"Ayos ka lang?" tanong ni Masha na ngayon ay nagpupunas na ng mga glass windows habang ako naman ay nagdidilig ng mga halaman.

"Ayos lang ako, Masha." Nag-thumbs up pa ako sa kanya.

"Salamat nga pala ha."

"Thank you rin, at least hinayaan mo akong makabawi sa 'yo!" Natawa na lang si Masha sa sinabi ko.

"Nag-aaral ka pa ba?" she asked.

"Oo. Graduating na ako ng high school."

Pinasadahan ko ng tubig ang halaman na malapit sa kinatatayuan ni Masha. Madilim pa ang paligid dahil pasikat pa lang ang araw. Ang buong bahay naman ay tahimik pa.

"Talaga? Congratulations kung gano'n, Juliana! Hmm, Ano'ng balak mong kunin sa kolehiyo?"

"Business Administration."

"Talaga? Good luck sa 'yo! Alam mo, pangarap ko rin noon ang makapagtapos ng pag-aaral. Kaya lang,a nng iwan kami ni Mama noon ay naglaho ang lahat ng pangarap ko."

Napahinto ako sa ginagawa ko at itinuon ang buong atensiyon kay Masha.

"Naging lasenggo si Papa at namatay nang mabaril ng isa sa kainuman niya..." Ngumiti siya nang mapait bago muling nagpatuloy.

"Ang panganay na kapatid ko naman ay iniwan na rin kami nang makapag-asawa ng marino. Ako at ang bunsong kapatid ko na lang ang kasama ko pero dahil hindi ko pa kaya ay iniwan ko muna siya sa Tita namin sa probinsiya..."

I can't believe what she was saying. Sa umpisang sinabi niya pa lang na iniwan sila ng kanilang ina ay parang nanghina na ako. Hindi halata sa kanyang ganito ang pinagdaraanan niya. She's like a bubbly type of person.

"Masha..." sambit ko nang makita ang pagtulo ng luha niya.

Agad kong ibinaba ang mga hawak kong gamit at mabilis na pumunta sa kanyang pwesto. Nahihiya niyang pinunasan ang mga 'yon pero bahagya pa rin ang pagnginig ng kanyang mga labi.

Hinagod ko ang likod niya.

"Sorry, Juliana... Sa lahat ng pwede kong mapagsabihan ay ikaw pa. I'm sorry..."

"Masha, okay lang 'yon. You can always talk to me."

"Kaarawan ngayon ni Marion at bukas naman ay ang akin. Pasensiya ka na. Siguro'y namimiss ko lang ang pamilya ko. Ang dating kami na masaya at magkakasama."

Napalunok ako. Parang nahawa ako sa lungkot ni Masha. I can clearly understand her. My family is my everything at hindi ko alam ang gagawin ko kung ako ang nasa sitwasyon niya.

"Masha, okay lang 'yan. Maybe you can call your brother and greet him."

Alam kong walang salita ang magko-comfort sa kanya pero 'yon lang ang tanging magagawa niya ngayon. Lalo na't nasa malayo ito.

"Thank you, Juliana. Maswerte ka at si Nay Celia ang naging Mama mo."

Pinawi niya ang mga luhang natitira sa kanyang mga mata. Napangiti ako.

"Tama ka."

I couldn't ask for more. Kung mabubuhay man ako nang paulit-ulit ay si Mama pa rin ang hihilingin kong maging ina. Kahit na mahirap ang buhay, basta siya ang kasama ko ay ayos lamang sa 'kin.