TRANSFORMERS: Günlük İşler

×1×

Pıt pıt pıt
Damlıyor damarımdan bir gram kan
Savaşın izlerimi? Hayır.
Yaşının izlerimi? Evet.
Pıt pıt pıt
Soğuk bir atmosfer
Çok korkunç, korkuyorum.
Dört duvarı sürgülü duvarlardan sıkışıyorum ama ölmüyorum.
Öyleyse neden kokuyorum?
Çünkü ben ölümsüzüm ama acı çekiyorum.

Terminus titreyen vücudunu, üzerinde yattığı sedyede hareket ettirmeye çalıştı. Güçsüz bacakları umutsuzca çırpındı, çırpındı, yoruldu. Kendini bıraktı, şimdi tekrar hareketsizdi. Bir tek dudakları dans ediyordu.

Pıt pıt pıt
Damlıyor göğüsümden bir gram kan
Savaşın izlerimi? Evet.
Bıçağının izlerimi? Evet.
Pıt pıt pıt
Sırtıma saplanan kesici şeyi
Senin tutaçağını düşünmemiştim.
Arkamdan bıçakladın beni
Oysaki sana güvenmiştim.

Terminus'un gözleri berbat görüyordu, burnu berbat kokluyordu ve ağzında tatıdını alabildiği tek şey kendi kanıydı. Tekrar dudaklarını birbirinden ayırdı.

Pıt pıt pıt
Beni sen öldürdün kardeşim, sen öldürdün.
Pıt pıt

İçeri odadan kalın ve kaba bir bağırış geldi. "Kahrolası!"
Bir kaç hızlı adım ve kıyafet şakırtısı.
2 metre boyunu aşan dev gövdeli adam Terminus'un olduğu odanın kapısında delice bir ifadeyle bakışlarını dikleştirmişti.
"Eğer o kahrolası şarkıyı bir kez daha duyarsam seni boğazından keseceğim!"
Terminus ağzını açtı. Mısralarını okurken etrafına yaydığı şefkat kaybolmuş, yerine umutsuz, sevdalı bir ton bırakmıştı.
"Bir şarkı diil, şiir bu."
"Neyse ne! Umrumda mı sanki?!" dedi Maximus tükürürcesine. "Bir yaygarasın moruk. Seni çöp kutuna atmama ne dersin, süprüntü?"
Yarı ayık kafayla Terminus gözlerini kapattı. Boş bir sessizlik. Kirli duvarlar, hiç ilgi görmemiş tavan, parçalanmış parkeler. Yetersiz bir duvar ışığı, karanlığa yatan bir oda.
"Geberene kadar sessiz kal tamam mı? Yada seni Tronus'a satana kadar. İçeride kendi işlerime dikkat vermeye çalışıyorum fakat bir mağraya benzeyen ağızından çıkan kahrolası ses, zerre kadar şey anlamamı sağlıyor."
Boş bir sessizlik, hoş olmayan bir atmosfer.

Pıt

"Bu kadar!" diye atıldı Maximus "Hemen şimdi ona gidiyorsun!"