Naglalakad kami ni Cindy pauwi. Huwell! Bonding time namin ang maglakad, exercise na din to maintain our shape and sexiness and nakakarefresh din kasi eh.
"Ang galing e noh? Nagkatotoo. Haha!" tatawa tawang sabi ni Cindy.
"Oo nga siniswerte tayo ngayon. Ilibre mo nga kong ice cream."
"Yan ang di ka siniswerte. Hahaha"
"Dali na ohhh." Pangungulit ko
"Ayy naku! Mapanamantala ka talaga no?"
"Yeheeeeyy!!!" masayang sabi ko.
"Isa lang Arianelle Mendez aa?" seryosong sabi nito.
"Oo na. Hihi"
Nilibre na nga nya ko ng ice cream. Nagpatuloy na kami sa paglalakad ng mag ring ang aking phone.
Kuringringring Kuringringring Kuringringring
"Yhan anu ba namang ringtone yan? Sagutin mo na nga para manahimik." Saad ni Cindy na abalang kumakain ng ice cream.
"Ayoko girl. Ayoko ng masaktan ulit, ayoko ng magbukas ng kahit na anu para samin. Tama na yung noon, tama na yung sakit, tama na lahat ng luha na nasayang ko. Tama na, ayoko ng maulit muli yun. Ayoko na Cindz!" biglang sabi ko kay Cindy na parang pang best actress ang tune.
"Wa..hahaha..langya haha..to..haha." di mapigilang tawa ni Cindy samantalang ako ay parang best actress pa din ang reaction.
"Sino wari yun?" tanong nya ng mahimasmasan.
"Yung nanakit sakin, yung taong ginawa akong miserable." Malungkot kong sagot.
"Oh tama na yan. Wag muna ngang sagutin yan." Sabi nya,
"Oo nga. Gagawin lang nya ko kawawa ulit." With a sad face kong sagot
"Kaya tigilan mo na nga. Oh kainin mo nalang to." Sabi nya sabay abot ng ice cream nya. Kanina ko pa kasi naubos yung sakin.
"Wooaah! Success!!" masayang sabi ko. Kanina ko pa kasi to pinagnanasaan. Takaw lang eh no? Hahaha!
"Walang ya ka talaga. Inutakan mo lang pala ako." inis na sabi ni Cindy
"Hindi Cindz, totoo naman yun eh. Kung alam mo lang panu ako sinaktan nun." Naiiyak kong sabi sakanya.
"Oo alm ko naman, kaya sana natuto kana." Payo nya sakin.
"Oo naman."
--------------------------------------------------------------------------------
Nakauwi na kami at heto ako nakahiga na. Wala akong magawa, nakatingala lang sa kisame.
--- heartbreakers'calling ang nakita ko sa screen ng phone ko. Ano ba talagang kailangan nya? Ayoko ng isipin kung bakit at kung anu kaya sianagot ko nalang tutal wala naman din akong magawa. Di naman nagrereply yung aking pinakamamahal este yung nililigawan ko este crush ko pala pero di nya alam.
"Finally sumagot ka din." mataray nyang sabi.
"Hellooooo? Magsalita ka naman." Nagtataray pa din sya.
"Ano ba? Magsalita ka naman. Please." mataray parin nyang sabi.
"Wala naman akong sasabihin sayo e." matamlay kong sabi
"Miss nakita." Malungkot nyang sabi. Halata sa boses nya na namiss nya ko.
"Di mo ba ko naririnig ah?!"
"Oh sadyang di mo lang ako pinapakinggan?" galit nyang sabi.
"Naririnig kita. Alam ko yung sinasabi mo at naiintindihan ko. Pero anong gusto mong isagot ko? That I feel the same thing though I don't just because I pity you? Huh?" naiinis kong sabi. Nanahimik sya kaya nagsalita na ako ulit.
"Well thank you for missing me. I'm not sorry if I don't feel the same thing." matapang kong sabi sakanya. Dahil di na sya nagsasalita minabuti ko ng I end call nalang.
Nakakaloko na sya. Sinaktan na nya ko't lahat lahat tapos ngayon kailangan pa nya kong paglaruan? Nasan na ang hustisya???
---------------------------------------------------------------------------
Bridget's pov
Finally, after so many years nagkaron na din ako ng pov sa story nato. Masyado kasing bitter si author sakin kaya kulang nalang di ako bigyan ng pov. Galit ba kayo sakin? You hate me for leaving the one who love me the most? Madami ba akong kailangang ipaliwanag? Wag kayong magalit sakin. I do have reasons. And for me leaving her was the best thing I can do. Kung bakit at kung anong dahilan, soon you'll find out. Nasaktan ko si Arianelle ng sobra. Sobrang aware ako kung ano yung mga nagawa ko sakanya. Alam kong naguguluhan kayo kung bakit ko pa sya binabalikan ngayon, kung bakit patuloy ko pa din ginugulo ang puso't isip nya. Kasi gusto kong malaman kung may nararamdaman pa sya sakin, kung anjan padin yung Arianelle na minahal ako ng sobra years ago. Yung bestfriend ko na kahit kailan hindi ako iniwan. Kung bakit gusto kong malaman? Hindi ko alam. Ako din ay naguguluhan sa nararamdaman ko. Muli akong naguluhan nung malaman kong pauwi sya ng Pilipinas. Ramdam ko yung kaba sa puso ko, takot sa kung panu ko sya haharapin, at the same time saya na makita syang muli. Oo masaya ako na malapit nalang sya sakin. That anytime I can reach her out. I thought I will never see her again. Is it destiny that we find each other again? What do you think?
A/N: Sorry for the VERY SHORT update. :) Keep on reading my own story :)
*** Vote and Comment kayo aa? ^.~
YOU ARE READING
One Dream (GxG) - SLOW UPDATE
RomanceNagmahal ka, nagmahal ka ulit, nagmahal ka ng paulit ulit, pero tama bang masaktan ka din ng paulit ulit? Ikaw na nga tong nagmahal at nagbigay ng lahat sakanya ikaw pa tong sinasaktan. Its my first time to write a story, due to some surpirise reaso...
