Perfect//Chanyeol

0.6

*Bu bölümde pek texting, yok medyaya geberdim😵*

Sinirlenmiştim, ben onu severken o bana başkasının ondan hoşladığını söylemişti. Gerçi bende salaklık. Ona onu açıkça sevdiğimi söylesem böyle olmayacaktı, değil mi?

Ah, boşversene

O mükemmelliğiyle benim tipine baksa herhalde beni öldürmeye falan kalkar, son günlerde uyumayı ihmal etmiştim, yemek yemiyordum ve bana bakanlara psikopat bakışı atıyordum. Beni hortlak falan sanabilirdi ama böyle görünmemin sebebi oydu. Onu suçlamamalıyım gibi hissediyorum ama gerçekten Shin Rae gibi bir aptaldan nasıl hoşlanabilirdi?

Hayatı boyunca kendisiyle dalga geçen birini nasıl sevebildiğini anlamış değilim.

Üstelik hala dalga geçiyor!

Ve eminim bu da onunla dalga geçmek için yaptığı saçma planlardan biri.

Chanyeol okulda pek sevilmezdi, neden bilmiyorum ama öyleydi işte. En azından dediği gibi onun arkadaşları vardı.

Bende sevilmezdim ama benim arkadaşım yoktu. Sadece arada bir konuştuğum çocuk vardı.

Kim Taehyung.[Patron çıldırdı]

**************

Ağacın yanında oturmuş Shin Rae ve Chanyeol'un iğrenç cıvık cıvık konuşmalarını dinliyordum.

O kız ben olmalıydım.

Telefonumu çıkarıp onların mükemmel(!) anının ortasına daldım.

Dı şahıs: Eee Chanyeol İngilizce sınavı nasıldı?

Yabancı dilde İngilizce'yi seçmişti ama İngilizce hakkında pek bir bilgisi yoktu. Bende sırf onun için seçmiştim.

Gelen mesaj sesiyle ayrıldılar. Chanyeol telefona baktı ve gözlerini devirdi. Sonra da sırıttı.

Ne?

Fool: Beni engellediğini sanıyordum *sırıtan emoji*

Demek bu yüzden sırıttı.

Sahi ben beden engeli kaldırdım ki?

Boş anıma denk geldi kesin.

Dı şahıs: Shin Rae ile fazla mutluydunuz sanki?

Fool: Evet sevgilimle gayet mutluyuz izninle

Dı şahıs: Demek sevgilin oldu.

Ağlıyor muyum?

Dı şahıs: Sana mutluluklar o zaman sevgilinle.

Böyle kolay kolay söylememeliydi.

Telefonu sinirle cebime koyup okul binasından içeri girdim. Ağlıyordum sanırım ama üzüntüden değil. Sinir krizi gibi bişeydi bu sanırım.

Şu an ikisini de öldürmek istiyordum.

Kimsenin bu halimi görmemesi için kafamı eğmiştim.

"Hey Haneul sen iyi misin?"

Harika(!) şimdi Taehyung beni bulmuştu. Sesimi düzeltmeye çalışarak cevap verdim.

"Evet, gayet iyiyim derse gitmeliyim görüşürüz" sesim çatlamıştı. Tam gidecekken kolumdan tutup geri olduğum yere sürükledi beni.

"Konuşmak ister misin?"

*Ayyyy Tae'ye bak sen yerim olum seni hdjdkskdm*