The Princesses Of Almaira

Chapter 1: Their Life

"Ahhhhhh!"sigaw ko out of horror.

Mas lalong nawalan ako ng pag-asa na makaligtas ng makita kong walang tao sa paligid,at kahit anong padyak ang gawin ko sa tubig ay hinihila pa rin ako ng gravity pababa, what's worse is that hindi naman talaga ako marunong lumangoy, kaya naisip kong mamamatay na ako at hindi ko inaasahan na mapapaaga 'to. Here I am, thinking na matutupad ko pa ang mga pangarap ko, pero mukhang imposible na ata.

Unti-unti akong lumubog pero  may nakita akong silhouette batang babae na sumilip mula sa balustrade ng bridge. Mahaba ang buhok niya, kumunot ang noo ko hanggang sa tumalon siya sa tubig and she reached her hand out, towards my direction. Hindi naman ako nag-atubiling kunin 'yun, desperada na 'kong mailigtas at ayoko pang pumanaw ng maaga. I could only imagine my parents' reaction if that would happen.

That said ay inahon niya 'ko sa tubig at dinala sa gilid ng riverbank. Naghabol ako ng hininga but she calmly sat beside me hanggang sa makahinga na 'ko ng maayos and that I stopped coughing, as if assured of my situation ay tumayo na siya at nagsimulang humakbang palayo sa'kin.

"Ligtas kana"mahina nitong turan saka tumango. Then off she went again.

"S-Sandali....."pagpigil ko sa kaniya. Lumingon naman siya sa akin.

Mas lalo pa akong nabigla nung matitigan ko na talaga ang kaniyang mukha. Sabi ng yaya na my pitong tao kang kamukha sa mundo at hindi mo naman sila kaano-ano, pero ang batang 'to na nakatayo sa harapan ko ay totoo ngang kahawig ko maliban lang sa mga titig at aura niyang...hindi ko lubos na maipaliwanag. Teka, kamukha niya kasi ako talaga eh. She's not a doppelganger or something right? Woah, that give me chills!

"Salamat..."turan ko habang nakaupo sa pangpang.

"Mhm" tipid niyang tugon saka nagpatuloy sa paglalakad.

"Sandali lang, pwede ko bang malaman ang pangalan mo?"tanong ko, tinitigan niya muna ako. Then, sumilay ang ngiti sa aking labi ng makita ko ang bahagya niya ring pagngiti at saka siya nagsalita:

"Arissa"maikli niyang sagot, tumakbo naman ako palapit sa kaniya.

"Avisha here.....can we atleast be friends?"nakangiti kong offer bilang pasalamat at pakikipagkaibigan.

"Hah?... Ah, okay" tila nag-aatubili niyang tugon sa mahinang tono.

Magmula sa mga sandaling yun ay naging madalas ang pagpunta ko doon na kung saan ay palagi ko rin siyang nakikita. Habang padalas ng padalas ang aming pagkikita ay naging malapit na kami sa isa't isa at naging best friends kami!

~•~

END OF FLASHBACK......

-----------------

And so, that's how it went. Anyway, going back to the present.

"Hey.....would you mind talking? Napakatahimiiiiiik"turan ko sabay tulak sa kaniya.

"What do you want me to say?"taaas kilay niyang sagot.

"Ah...ano...kahit ano"taas noo kong turan kaso nga lang she just scoffed in response.

"Show some emotion will ya?" Umiling-iling pa 'ko sabay suntok ng mahina sa kaniyang braso at nagpatiuna sa paglalakad.

Pagkatapos nun ay hindi na siya ulit umimik at narating na namin ang destinasyon namin called Emeraldium Academy, a private schoool to be exact, wala kayang may gusto sa akin sa school na 'to dahil daw sa ugali ko, I mean ganun ba 'ko kasama? Grabe naman sila sa'kin, sa bait kong 'to?

"Well,well,well,look who's here" bungad sa akin ni Mayra ang leader ng mga ambisyosa niyang grupo na ang lagi ginagawa ay manakit ng mga mahihina at magpacute sa mga gangster dito sa school. I mean really? Anong year na tapos umuuso pa siya niyan, weird.

"Would you mind moving out of our way?" sita ko sa kanila saka pinagkrus ang mga braso ko. Pinasadahan ko sila ng tingin saka naman ako napatawa ng mahina, although I kept that to myself pero I won't feel guilty kung mapapansin man nila 'yun.

I mean, why would I adjust for them? My mockery was meant for them to know anyway.

"And...sino naman 'to?"taas kilay ding sagot ng isa sa mga alipores ni Mayra na si Lanie habang nakaturo kay Arissa na ngayon ay tahimik lang. Ni hindi nga siya pinansin nito.

Neknek niyo mga epal.

"Pwede ba....stupids lumayo kayo!"turan ko sa kanila.

"Wow,lumalaban si Miss Nobody" natatawang sabi naman ni Ashiya.

Miss Nobody? Yuck, ang panget ng stereotype nila sakin ah. Pwede magrequest?

"Kung wala kayong magawa sa buhay at least stay out of our lives and instead of being nosy, how about minding your own business? Kasi, really, you're exasperating as hell. Kaaga-aga ba naman, mukha niyong parang mula sa killers ng 'Wrong Turn' ang bubungad, I'm telling you...na.ka.ka.im.byer.na" litana ko saka tiningnan sila isa-isa, matapos kong magsalita ay kumunot pa ang noo ko sa kanila.

Hayst, wala naman lang bang good morning diyan? Sirang-sira ang araw ko sa mga 'to eh.

"Anong...sabi mo?!" Bulalas ni...sino nga ulit 'to? Ahh, I forgot. Nevermind.

"Argh, please, huwag ngayon kasi Kung inaakala niyong I'll entertain your nonsense today, I'm sorry but you got that wrong,  you guys ruined my day and now I'm in a bad mood...so? Gusto niyo bang SUBUKAN ako ngayon?"pagpapatuloy ko sabay ngiti. At hindi naman ako nabigo sa gusto ko, dahil nasindak ko sila.

"You... you're unbelievable, you'll regret this!" Banta niya sabay tingin sa akin at tingin din sa kasama kong si Arissa na kanina pa nagpipigil saka siya dumura sa harapan nito.

Lalapitan pa sana iyon ni Arissa dahil sa pagdura nito sa kaniyang harapan pero pinigilan ko lang siya dahil mas lalo lang gugulo ang lahat. And I ran out of energy to deal with this now. My god!

"Arissa, pabayaan mo na...halika na"pagpigil ko sa kaniya.

"They're not getting away with this"mahina nitong turan habang sinusundan ng tingin ang mga babaeng 'yun.

Minsan ako na ang natatakot sa mga sinasabi at galawan ng kaibigan kong 'to eh. But it doesn't matter, I know she's just someone who can't take insults and would probably break a bone or two for it. Nevertheless, mabait naman siya, oo, except maybe not the type that anyone can tolerate.

Hays...

---------