Leven van Sara

Onderweg

Hij loopt onze richting op en hij groet mijn broer met een knuffel.
'Hoe gaat het?', vraagt hij aan mijn broer.
'Goed, hamdulilah, wat doe jij hier?',
'Ik wacht op Omar',  antwoordt hij.
'Saffi, doe hem de groeten, ik ga', zo eindigen ze het gesprek.
Zonder wat te zeggen lopen we de bijenkorf in.
'Wat was dat Salah, hoe ken je hem',  fluisteren ik zachtjes in zijn oor.
'Haha, iedereen kent mij toch, je weet zelf', antwoordt hij stoer.
Ik geef hem een sluw duwtje.
Echt een opschepper.
Ik loop naar de kinderen afdeling en ik pak 3 trainingspakken.
Mijn broer Abdelkadar heeft 3 kinderen.
Aya, Zakaria en  Mohammed Amien.
1 meisje en 2 jongens, Tbarkellah.
Mijn broer loopt  naar de mannen afdeling.
Als ik klaar ben met het kiezen loop ik naar mijn broer.
'En heb je wat gevonden?', vraagt hij.
'Ja, voor de kleintjes, maar ik ga zo ook even naar een speelgoed winkel',
'Ga maar alvast, geef die trainingspakken aan mij dan reken ik af', stelt mijn broer voor.
Ik doe wat hij zegt en loop de winkel uit.
Ik kijk om mij heen en zie verder op de Bartsmit.
Ik loop er naar toe.
En loop er vervolgens naar binnen.
Ik loop eerst naar de meisjes afdeling.
En pak een leuke Astepoester speeljurkje met zijn bijbehorende kroontje en hakken.
Wat ik echt super schattig vind.
Als ik klaar ben loop ik naar de jongens afdeling.
Ik pak wat leuken Cars auto's en een voerbal.
Dan pak ik nog een leuke Tablet.
Ik loop naar de Kassa en wanneer ik wil afreken.
Voel ik iemand aan mijn tikken.
Ik draai me om en zie een heel klein schattig meisje.
Met betraande ogen naar mij kijken.
'Ik wil ook', zegt ze bijna huilend.
'Wat wil je schat, kom laat het maar aan mij zien',
Ze trekt me mee naar de Barbies.
'Pak maar wat je wilt schat', zeg ik.
Ze pakt wat ze wilt en we lopen vervolgens richting de Kassa.
Wanneer ik wil betalen hoor ik een mannenstem roepen: ' Esmaaa ',
De meisje die kijkt geschrokken en zegt.
'Ja', opeens loopt er iemand haar richting op.
Hij is het.
Degene die haar riep.
Ze rent naar hem toe in zijn armen.
'Waar was je kleintje?', zegt de jongen met een bezorgde stem.
Het is iemand rond de 20.
'Kijk, ik wil dat', zegt ze met een hand naar de spullen wijzen die ik voor haar wou kopen.
De jongen kijkt me aan.
En zegt dan: 'sorry voor de ongemak, kleine kinderen willen alles',
'Ja klopt, ik zal het even snel afrekenen', antwoord ik.
'Nee, tuurlijk niet, geef maar hier die spullen',
'Nee joh geen probleem ik doe het wel hoor', zeg ik dan.
Hij trekt de spullen uit mijn handen en loopt dan naar de kassa.
Voor je het weet heeft hij de spullen van het kleine meisje al afgerekend.
De meisje word blij en kan wel een gat in het dak springen.
'Dankjewel hé', zegt de jongen snel.
Ik knik en loop dan ook naar de Kassa.
Ik betaal alles en loop dan de Bartsmit uit.
Ik loop naar mijn broer die verderop op mij wacht.
'En heb je wat dingen gekocht?', vraagt hij nieuwsgierig.
'Ja, voor jouw heb ik een leuke Assepoester jurk gekocht', antwoord ik voor de grap.
'Hahaha', lacht hij sarcastisch.
Bij de auto aangekomen leg ik de spullen op de achterbank.
En stap ik voorin.
Mijn broer  stapt achter de stuur in en start de auto.
We rijden de parkeerplaats af en gaan dan richting de snelweg.
Het is een lange reis, we komen inshaallah rond 3 uur s'middags aan.
Mijn broer zet zachtjes Anasheed op en ik sluit me ogen.
Zonder het door te hebben val ik in slaap en begin ik te dromen.

Waarom ik?
Ik voelde de wind over mij glijden.
De stralen van de zon die op mij richten.
De regendruppels die van mijn gezicht af vallen.
De bloemen om mij heen die ik zag bloeien.
De blauwe wolken die boven mij hingen.
En nu?
Nu bevind ik me in een kamer.
Waar ik de stof over mij heen voel glijden.
Waar de licht van een kaars op mij straalt.
Waar mij tranen van mij gezicht af vallen.
Waar ik geen bloem kan zien bloeien.
En de wolken niet boven mij hangen.
Ik voel mij alleen.
Niemand die mij kan helpen.
Een zwarte ruimte.
Waar de zwarte bladzijdes zich afspeelden.
De muren die mij omringen.
Ik wil weg!!!!!