Το Κορίτσι Με Την Κουκούλα(Girlxgirl)(Teacherxstudent)

Παρτ 16

"Μιαμιση εβδομαδα ησουν αρρωστη;" ξανα ρωτησε.

"Ναι"

"Καλως.." απαντησε και χωρις να πει κατι αλλο πηρε καποια βιβλια απο τον συρταρι της εδρας αλλα πριν φυγει την φωναξα.

"Κυρια;"

Οσο και αν δεν ηθελα να τις ζηταω πραγματα δεν μπορουσα αλλο.

Γυρισε και με κοιταξε.

"Μπορειτε να μου δωσετε ενα ντεπον;" ρωτησα.

"Ναι.. εισαι καλα;"

"Ναι.. με ποναει το κεφαλι μου" το ψεμμα στα χειλη μου το ειχα τρομαρα μου.

Με κοιταζε και τοτε καταλαβα πως επρεπε να σηκωθω και να παω στο γραφειο μαζι της.

Με δυσκολια προσπαθησα να μην δειξω τον πονο και αφου στηριχτηκα καλα στο θρανιο σηκωθηκα αργα.

Με κοιταξε περιεργη..

Στον διαδρομο πηγαινε πολυ γρηγορα και ας φορουσε τακουνια πραγμα που μου εκανε εντυπωση. Ομως εγω δεν μπορουσα να τρεξω τοσο με αποτελεσμα να υπαρχει ενα αρκετα μεγαλο κενο μεταξυ μας.

Οταν εφτασε πρωτη στο γραφειο κοιταξε πισω της και βλεποντας με πιο μακρια εσμιξε τα φρυδια της.

Φαινοταν καθαρα πως ηξερε οτι κατι δεν πηγαινε καλα..

Μου το εδωσε μαζι με νερο και αφου το ηπια μπροστα της την ευχαριστησα και πηγα να φυγω.

Εκεινη την ωρα χτυπησε κουδουνι για μεσα και παιδια αρχισαν να περπατανε στους διαδρομους γρηγορα.

Περπατησα αργα μεχρι την ταξη μου αλλα στα μισα καποιος με εσπρωξε με δυναμη ενω ετρεχε με αποτελεσμα να πεσω πανω στα ντουλαπακια απο την μερια της πληγης.

Το στομα μου ανοιξε αλλα ηχος δεν βγηκε αν και ποναγα τρομερα.

Κανενας ομως δεν εδωσε σημασια.. ουτε να με σηκωσει ουτε να με ρωτησει αν ημουν καλα.

Γρηγορα επιασα την πληγη και οταν το χερι μου εγινε υγρο το εφερα στο υψος του κεφαλιου μου ελπιζοντας να μην ηταν αυτο μου νομιζα.

Κοκκινο αιμα ειχε καλυψει καποια απο τα δαχτυλα μου και αμεσως κοιταξα την μπλουζα μου που γεμιζε περισσοτερο κοκκινο.

Στηριζοντας την πλατη μου στα ντουλαπακια σηκωσα την μπλουζα μου.

Τωρα πια κανεις δεν υπηρχε στους διαδρομους.

Τι θα εκανα;

Ποναγα τοσο πολυ που δεν μπορουσα να σηκωθω.