anarchist

κεφάλαιο 15

Ανοιγω την πορτα,και ειναι εκει,διασωληνομενος,ανεκφραστος,πληγωμενος,ερχεται στα ρουθουνια μου η υπεροχη μυρωδια του και ακουγεται η βαρια ανασα του...Προχωραω με αργα βηματα προς αυτον,καθομαι ορθια μπροστα του και εκει σταματαει ο χρονος,αφηνομαι,ξανα,για ακομη μια φορα,στο ομορφο προσωπο του,η σκεψη μου ερχεται στην τελευταια μας στιγμη,στο τελευταιο μας φιλι,ενα δακρυ κυλα στο μαγουλο μου και το αφηνω να διασχυσει το προσωπο μου,πιανω το χερι του,παγωμενο,χαιδευω τις φλεβες του και το κραταω σφυχτα να το ζεστανω,τρεχουν δακρυα απο τα ματια μου,κυλανε στο προσωπο μου με κατευθυνση το χερι του,το σηκωνω στο υψος των χειλιων μου αφηνοντας του ενα φιλι..<Γιατι μωρο μου?>οι λέξεις αυτές τριγυριζουν στο μυαλό μου,γιατί γαμωτο μου?
Κάθομαι σε μια καρέκλα που είχε δίπλα του,παίρνω ξανά το χερι του κρατώντας το σφυχτα
<four μου,αγάπη μου,μεγάλε μου?ξυπνά ματια μου σε παρακαλω και σου υπόσχομαι θα το βρω αυτό το καθικι και θα τον σκοτώσω,σε παρακαλώ ματια μου,θέλω να ξυπνήσεις,να είσαι εδώ μαζί μου,να είμαστε μαζί κάθε μέρα,κάθε βράδυ,όλη μέρα μαζί,να κάνουμε πορείες,να καταστρωνουμε σχεδια,να κοιμομαστε αγκαλιά,να ξυπναω με ενα σου γλυκό φιλί,να με παίρνεις αγκαλιά κάθε φορά που με βλέπεις χαλιά,να με φιλας οποτε βρίσκεις την ευκαιρία,να με κανεις να γελαω,να μου βγαζεις τον πραγματικό μου εαυτό,να είσαι κοντά μου συνέχεια και να μην με αφήσεις ποτε ξανά,σε παρακαλώ αυτό θέλω,ξυπνά μεγάλε μου,ξυπνά,άνοιξε τα ματια σου,ματια μου,σαγαπαω,με ακούς σαγαπαω και ας είναι ακόμα νωρίς να στο πω,το νιώθω αυτό το συναίσθημα,κάθε φορά που με κοιτας τα ματια,κάθε φορά που με Φίλας,κάθε φορά που με παίρνεις αγκαλιά,νοιαζομαι πραγματικα για σένα γιατί είσαι ο μόνος που με κάνε να βγάλω την ωραιότερη εκδοχή του εαυτού μου,είσαι ο μόνος που με αποδέχτηκε έτσι όπως είμαι,σε ευχαριστώ γιαυτό,είμαι πραγματικα χαρούμενη μαζί σου,όμως ξέρεις κάτι; αν εσύ δεν είσαι εδώ;αν εσύ δεν είσαι μαζί μου;τοτε ξέρεις τι γίνεται; χάνεται το χαμόγελο μου,γιατί ξέρω ότι δεν είσαι κοντά μου,γιατί δεν νιώθω ασφάλεια,ξυπνά ματια μου...>του μιλάω τόση ωρα λεγοντας του αυτά τα λογια,λεγοντας του αυτά που νιώθω και ας ξέρω ότι μπορεί να μην με ακούει,τα δάκρυα μου πέφτουν χωρίς σταματιμο,σηκωνομαι,του δίνω ενα φιλί στο μάγουλο και βγαινω απο το δωμάτιο,δεν αντεχω να τον βλέπω άλλο σε αυτήν την κατασταση,ανοίγω την πορτα,και βλέπω εναν ανησυχο Ματτ που τρέχει προς εμένα,με βάζει στην αγκαλιά του προσπαθώντας να με ηρεμήσει

<ςςς,μικρη μου ηρεμισε σε παρακαλω,ολα θα πανε καλα,στο υποσχομαι,θες να παμε να φας κατι,να πιεις κατι ισως?>