"Ya,I hate you so much!So please,just go!"

"Taehyung please,satu je permintaan saya,tolong bagi saya pandang awak,peluk awak sepuas hati,buat kali terakhir" degupan jantungnya semakin laju,badan nya juga menggeletar.

Taehyung semakin tidak sanggup mendengar suara tangisan Arie.Patutkah dia tunaikan permintaan Arie?Dia betul betul takut jika dia tunaikan permintaan Arie,dia tidak dapat melepaskan Arie dari dakapan nya.

Taehyung tidak kuat,akhirnya dia lemah dengan suara tangisan Arie.Dia pusing menghadap Arie dan direnungnya wajah kekasihnya itu sedalam dalamnya,dia terus memeluk Arie dengan erat seeratnya.

"Ini akan jadi kali yang terakhir untuk saya peluk awak,pandang awak"

Arie memeluk Taehyung dengan perasaan yang sebak,dia tidak sanggup melepaskan Taehyung.

Taehyung akhirnya meleraikan pelukkan,Arie menariknya dan memeluknya sekali lagi.

"Tolong jangan lepaskan,tolonglah" Arie memeluk Taehyung dengan kuat.

"Arie,saya terpaksa,im sorry...saya...saya tak boleh,jadi,saya minta awak lupakan saya" kata Taehyung.

"awak suruh saya lupakan awak?macam mana dengan awak?boleh ke awak lupakan saya?saya tahu awak takkan---"

"I will,saya akan cuba sampai sehalus habuk pun awak takkan ada dalam ingatan saya,mian sebab saya dah tak dapat lindungi awak" kata Taehyung lalu menarik beg ke arah ommanya.

"Taehyung..." Arie jatuh melutut,diusap dadanya,sakit rasanya,dia menangis sepuas hatinya.

Dia kecewa,Taehyung langsung tidak mahu mengucapkan selamat tinggal.Benci sangat ke?dia tidak percaya kini Taehyung benar benar sudah tinggalkan dia.

Sebernanya apa yang Taehyung katakan pada dia semuanya bohong,dia terpaksa.dia tidak mahu Arie menaruh harapan padanya lagi,mana mungkin dia akan lupakan Arie.Dan mana mungkin ada perempuan lain yang akan dapat gantikan Arie.

"omma,jom..."

"Arie mana?omma nak jumpa dia?"

"Tak payah,dia tak nak jumpa kita"

ommanya tidak mampu lagi membantah.

"Jungkook,kau tolong aku,tolong jaga Arie,kalau ada apa apa bagitahu aku "

"Nah,you can trust me,aku akan jaga dia,aku janji,dah lah kau jangan risau,jaga appa kau elok elok dekat sana,jangan lupa aku" Jungkook memeluk Taehyung buat kali terakhir.

"Thanks biskut masam" Taehyung memberi senyuman yang terakhir buat sahabatnya itu.

-----

Jungkook kembali pada Arie yang masih terduduk menangis.

Jungkook memegang bahu Arie,diusapnya belakang perempuan itu cuba untuk memujuk.

"Jom balik"

"Tak nak ! Aku nak tunggu Taehyung balik ! Aku tahu dia mesti balik "

"Dah lah,dia dah pergi,kalau kau tak balik rumah malam ni,dia kata dia takkan balik sini sampai bila bila " kata Jungkook.

"Kau jangan buat aku macam budak kecik tak de otak yang bodoh la Jungkook !" Arie meninggikan suara.

"Ok ok,aku minta maaf,tapi tolonglah,kita balik dulu ye malam ni?,esok kita datang lagi"

"Dia betul betul tinggalkan aku.." suaranya sayu.

"Tak,dia tak tinggalkan kau,dia sayang kau"

"Tipu!dia kata dia akan lupakan aku!Jungkook,aku nak balik!" kata Arie.

"Haihh minah ni,tadi tak nak balik,pastu nak balik,inikah yang dinamakan sakit cinta atau cinta gila?" kata hati Jungkook.

-------

Arie berjalan sendirian,Jungkook mengejar dari belakang.

"Weh,kau nak pergi mana?kau ni degil kan?kenapa susah sangat nak makan?memang sengaja cari penyakit?" kata Jungkook.

"Biarlah kalau ada penyakit pun" balas Arie.

Malas betul nak layan biskut ni.

"Kau jangan,dah jom makan,aku belanja kau nasi kerabu wan kembang " kata Jungkook dan dia menarik tangan Arie,mengheret Arie sampai ke kantin.

"Yahhh!lepaslah lah ! Aku tak nak nasi kerabu wan kumbang kau tuh " Arie meronta ronta minta dilepaskan.

"Its 'kembang' okay" Jungkook perbetulkan sebutan Arie.

Tiba tiba langkah mereka berdua terhenti,Arie juga berhenti meronta.

Haishh,bala apa yang datang kali ni?

Lebih kurang lima orang pelajar perempuan mengepung mereka berdua.


-------
TBC

"Tae betul betul tinggalkan aku,tapi hairan,sikit pun aku tak ada rasa benci pada dia"

Vote?

[C]Tears + S2 •Pjm• ✔Where stories live. Discover now