Przekorne opowiadania i zbuntowany narrator.

Słowem wstępu

Dlaczego nie należy drażnić narratora?

Też pytanie. Wystarczy wiedzieć, kim jest narrator. Ten pierwszoosobowy jest raczej bezproblemowy. Wie tylko tyle, co bohater w czasie trwania akcji. Ewentualnie, jako retrospektywny, zna skutki swoich decyzji. Jest niezwykle subiektywny, nawet gdy mu się wydaje, że nikt tak jak on nie rozmyśla nad rzeczywistością. Istnieje jeszcze narrator trzecioosobowy. Zazwyczaj wszystkowiedzący. Ten z przyjemnością opowie ci całą historię i otoczkę, albo w ogóle nie będzie się mieszać do historii.

Jest jeszcze autor, który, jak zwykle zakładamy, ma pewien plan co do opowieści, zna bohaterów i wie wszystko o świecie przedstawionym. Tak przynajmniej zakładamy.

No dobrze, ale dlaczego nie należy drażnić narratora. Bo może się zdenerwować. Proste. A co się dzieje, gdy narrator się zbuntuje? Wtedy dzieją się rzeczy, które nie powinny się dziać. Prosty przykład, nawet kilka, znajduje się w tej e-książeczce.

Miłej lektury.

PS: Jak zdenerwować narratora? Powiedz mu, że jako postać fikcyjna jest zależny od ciebie, Autora, i ma się nie wymądrzać.