Waar we voor vechten (voltooid)

bloedverwant

Aaron

 Aaron legt een arm om Nina's middel en trekt haar dichter tegen zich aan met een wantrouwige blik kijkt hij naar het huis voor zich. 

"Ik denk nog altijd dat er betere manieren zijn," zegt hij uiteindelijk. 

Nina rolt haar ogen. "Hij is de beste die er is Aaron, dit kan wel eens onze beste kans zijn.. het feit dat hij je biologische vader is moeten we gewoon even vergeten,"

"Hij is niet mijn vader, hij is niets." sist Aaron geïrriteerd. 

Nina leunt tegen hem aan en drukt een kus tegen zijn schouder. 

"Ik kan hem niet alleen opvoeden Aaron, en ik wil je niet kwijt. We moeten dit doen,"

Aaron zucht en knikt ze wandelen naar de voordeur en bellen aan. 

Advocaat Nicolas Walters

Staat te lezen op een klein bordje naast de bel. 

Ze halen diep adem en komen oog in oog met een mooie man met donkere blonde haren. Zijn blik is werkelijk goud waard wanneer hij het tweetal ziet. 

"Hey, meneer Walters, hebt u even tijd voor ons?" vraagt Nina hoopvol. 

"Uh, j-ja tuurlijk, kom binnen." 

Hij leidt hen door het huis naar een bureau waar ze in de comfortabele zetels gaan zitten. 

"Jij bent Elisa's meid...toch? Van in de snackbar enkele weken geleden?" vraagt Nicolas.

Nina knikt. 

"En jij ben-"

"Doorns, Aaron Doorns." zegt Aaron onverschillig. 

Nicolas knikt, zijn ogen lijken niet van Aaron af te gaan. 

"I-ik neem aan dat je vragen hebt..." begint Nicolas waarop Aaron zijn handen ophoud. 

"We zijn hier niet om je gebrek aan vaderlijke aanwezigheid te bespreken, we zijn hier omdat we problemen hebben." 

Nicolas lijkt even in de war en knikt dan. "Oké, hoe kan ik jullie helpen?"

Nina legt hem alles uit, over hoe ze elkaar ontmoetten, over de onhandige vriendschap die ze in het begin hadden en over hun liefde.

"Maar haar ouders waren duidelijk niet blij met dit alles, ze klagen me aan en willen de baby opgeven voor adoptie," vult Aaron aan, zonder Nicolas in de ogen te kijken. 

Nicolas laat alles bezinken. "E-en hoe reageert jouw... vader, Aaron?"

Aaron glimlacht sarcastisch. "Hij is er bijzonder blij mee, wat denk je nou zelf?"

Nina fronst en port hem in de zij. "Gedraag je," 

Aaron rolt zijn ogen. "Denk je dat u ons kan helpen?" vraagt Nina onzeker. "Ik houd van Aaron en ik kan me niet voorstellen dat we de baby niet hebben. Dit is onze fout, of nee, het is zelfs geen fout.. dit kind is een geschenk en ik laat het niet zomaar van me afnemen."

"Ik moet toegeven dat ik begrijp waar jullie ouders vandaag komen, jullie zijn beiden nog bijzonder jong," merkt Nicolas aarzelend op. 

Aaron snuift. "Tuurlijk begrijp jij hen," 

"Aaron!" sist Nina berispend. 

"Wat, Nien? Hij begrijpt het niet... wij zien het niet als een fout maar hij wel, hij ziet onze zoon als een fout." 

"Ik heb het gevoel dat dit niet meer over jullie kind gaat," zucht Nicolas. 

"Ach, ben jij even slim,"

"Aaron!"

"Nee, Nina.. laat hem maar, hij heeft het recht om gefrustreerd te zijn. Maar ik zag je nooit als een fout Aaron, i-ik moest een keuze maken tussen mijn hart en een zekere toekomst."

Aaron gaat staan. "Hiervoor ben ik niet gekomen, kunnen we gaan?" 

"Ik hield van je moeder, Alice was een bijzondere vrouw,"

Aaron knikt. "Zo bijzonder dat je haar alleen liet met me, heb jij even pech dat ze niet voor abortus was,"

Nicolas wendt zijn blik af. "I-ik... wat ik met Alice had was puur en passioneel maar het was niet officieel, ik was jong en naïef, ik was al in een relatie, ik had al een kind."

Nina knikt. "Ik zag de foto op uw bureau," ze wijst op de omkaderde foto van een meisje van ongeveer 7. 

"Is het een oude foto?"

"Oh, uh.. nee ik heb 2 kinderen. Een jongen en een meisje," zegt hij. 

Nina glimlacht vriendelijk. 

"Aaron, ik kan niet goedmaken dat ik je al deze jaren in de steek heb gelaten.. dat was een keuze die ik moest maken en om eerlijk te zijn heb ik er nog altijd geen spijt van. Ik kan zien dat Patrick en je moeder je op een correcte manier hebben groot gebracht." 

Aaron lacht spottend. "Wat wil je dat ik doe? je bedanken?"

"Nee, ik verwacht niets van je, dat zou oneerlijk zijn... maar laat me je helpen, laat me je helpen om jouw goede keuze te maken," 

Nicolas steekt zijn hand uit om die van Aaron te schudden. 

Aaron kijkt naar Nina, die hem een bemoedigend knikje geeft alvorens zijn hand aan te nemen. 

"Dit is niet een aflevering van de verloren zoon oké? Ik wil niets weten over je perfecte zoon of je perfecte dochter, want het is duidelijk dat ik die selectie nooit zal betreden; maar ik respecteer je als een advokaat en ik wil je bedanken voor je hulp."

Verbaast bijt Nina op haar onderlip en een vleugje trots welt in haar op. Ze wisselen nummers uit en zeggen gedag. 

"Het is echt vreemd hoe erg je op hem lijkt en toch ook weer niet," zegt ze wanneer ze weer naar Aaron's huis rijden. 

"Wel," zucht hij. "Hij is mijn bloed, alleen ben ik niet de zoon die hij aanvaardde." 

"Ben je niet een beetje benieuwd naar je broer en zus?"

"Half broer en zus, en nee... ze kunnen me gestolen worden."

                                                                                     ******************** 

Bedankt voor het lezen x stem en reageer pls x