Akşam eve geldiğimde yarın ki matematik sözlüm için birkaç şey ezberlemeye çalışıyordum. Eminim ki ilk beni kaldıracaktı. Üstüne soru yapamayıp laf sokacak bende altta kalmayıp bir şey söyleyecektim. Ha sonra ne olacak, annem gelip 'Lütfü bu nasıl bir kız böyle' diye söylenecekti.
Dizlerimi kırıp sandalyenin üzerinde oturarak matematik defterimi karıştırıyordum. Ders çalışmaktan o kadar uzaktım ki sandalyede nasıl oturmam gerektiğini bile bilemiyordum.
Ya da böyle daha rahat olduğu içindi.
Elimi kıvırcık saçlarımın arasına daldırmış sıkıntılı bir şekilde defteri karıştırıp duruyordum.
Tarih kitabımın üzerinde duran telefonumun titreşimiyle gelen mesajı okumaya başladım.
A: Nasıl gidiyor :)
Nida: Gitmiyor :/
A: Niye ki?
Nida: Alev hoca, matematik sözlüsü deyim sen anla.
A: Agdhsjsj
Nida: Sözlüm var yarın bir gitsene ya. Valla.
A: Tamam ya, ne atarlı çıktın?
Nida: Atarsız kız mı olur?
A: Olmaz da sende ki fazla be.
Nida: İşine gelirse.
Nida: Model bu.
A: Ulan çok yanlış yerden girdim galiba.
A: Neyse hadi çalış.
Nida: Ne oldu?
Kaşlarımı çattım.
A: Çalış ve takır takır ver o sözlünün hakkını.
A: Hadi eyw.
