Warme lentedag
Grassprietjes tussen mijn teentjes
Mijn eerste stapjes
Ik herinner mij mijn eerste stapjes. Op een mooie warme lentedag besloten mijn ouders een wandelingetje te maken met hun eerste kind. Vogels vlogen vrolijk rond en zongen de mooiste liedjes. Onderweg zag ik veel vrolijke kinderen die lief glimlachten. We kwamen aan bij een parkje. De buggy stopte. Moeder hief me eruit en zette me op het groene koele gras. Ik zag kinderen lopen, spelen. Ik wou zo graag meedoen, maar kon niet. Nooit had ik geprobeerd om recht te staan zonder steun, maar vandaag was ik dat van plan. Ik zou kunnen staan en meespelen met de kinderen. Vrolijk rondhuppelen als de anderen op het gras. Vandaag zal ik het doen! Vandaag zal ik de wereld meer leren kennen met mijn voeten. Ik raapte al mijn kracht en moed bijeen, strekte mijn benen. En toen deed ik het. Ik stond op mijn benen zonder steun! Ik voelde me groot. Ik zette mijn eerste stap. In het gezicht van mijn moeder zag ik de verwondering. Ze riep om mijn vader. Allebei waren ze bang dat ik me ging pijn doen, maar nee. Daar ging ik, richting de vrolijke kindjes om samen gezellig te spelen.
