Begin Again

Chapter 23

Leah nodded. "Dok, ang baby ko..."

The doctor smiled reassuringly as she set aside the chart and snapped on a pair of gloves. "Kalma lang po, Mrs., titingnan natin kung ano ang nangyayari. Examine ko lang po kayo."

Leah gripped Clark's hand tighter as the doctor sat down on a stool and began her examination.

"Konting konti dilation lang, siguro one centimeter. Mrs., kakapain ko ngayon ang cervix niyo...okay." She rolled back and pulled off the gloves. "Good news, Mrs. Medina, hindi kayo in labor."

Clark looked down at Leah and saw his relief mirrored in her eyes.

"Ang tawag sa nararamdaman niyo ay Braxton Hicks contractions. Kasi po nag-pa-practice na ang abdominal and uterine muscles niyo para sa labor. Kaya nararamdaman niyo ang sakit. Pero konti lang ang dilation niyo kaya hindi masasabi na in active labor kayo."

"Pero, Dok, ang sakit...ganoon ba talaga 'yon?" Leah asked. "At paano ko malalaman kung labor na talaga?"

"Medyo dehydrated po kayo, Mrs., at nakikita ko dito," she looked down at her chart. "Na naging problema rin 'to sa umpisa ng pagbubuntis niyo. Nasa ER rin kayo noon. Uminom po kayo ng maraming tubig. Makakatulong 'yon sa Braxton Hicks. At kapag nararamdaman niyo na masakit, gumalaw kayo ng konti o mag-iba ng posisyon. Kapag nakaupo kayo, tumayo kayo, o maglakad ng konti."

"Yan Brixton Hicks contractions, nabasa ko 'yan," Clark said. "It's common, right?"

"Opo. Yung contractions, nangyayari po talaga yan as early as the second trimester. Pero kadalasan hindi nararamdaman ng mga mommy ang sakit until the last few weeks of pregnancy kaya akala nila in labor na sila. Masakit na masakit po ba, Mrs.?" She asked.

Leah nodded. "Kanina oo."

"Ultrasound tayo, tingnan natin ang posisyon ni Baby. Baka bumababa na siya kaya masakit ang contractions at pati rin ang likod niyo." The doctor spoke while she got the ultrasound machine ready and squeezed gel onto Leah's belly. "Ang hinala ko, baka next week or within the next two weeks maging totoo na ang labor niyo. Pero huwag kayong kabahan. 37 weeks is considered full term kaya 35 or 36 weeks, very good ang chances na normal ang baby niyo kahit pre-term. Ayan..."

Clark couldn't described the relief he felt when he saw CJ's familiar form on the black screen. Leah cried tears of happiness.

"Hi Baby," she said.

"Magalaw siya!" The doctor laughed. "Nararamdaman niyo yan, Mrs.?"

"Sanay na po ako," Leah smiled, wiping away her tears.

"Parang soccer player yata 'to...Mukhang okay naman ang posisyon niya. Hindi pa masyadong mababa..."

"Dok, gusto ko po talaga mag-full term. Sa December pa due ko. Ano po ba magagawa ko?"

"Bed rest. Naka-maternity leave na po kayo?"

"Next week pa dapat ang umpisa."

"As soon as possible, mag-leave na kayo. Uminom po kayo ng maraming tubig at huwag masyadong magpa-stress. At baka kailangan huminto muna kayo sa sexual activities...kung gusto niyo talagang umabot ng 37 weeks or beyond. Pero Mrs., at 37 weeks full term na. Baka hindi kayo umabot sa due date niyo pero hindi ibig sabihin na magkakaproblema si Baby. Baka ang mangyari, ito pa ang maging source of stress niyo. Huwag ninyong masyadong alalahanin. Kapag handa ng lumabas si Baby, lalabas na siya."

Clark kissed the top of Leah's head.

"At kung paano ninyo ma-di-distinguish ang Braxton Hicks...kapag ang sakit ng contractions ay hindi nawawala kapag gumagalaw kayo o nag-iiba ng posisyon, kapag nararamdaman niyo na ang contractions ay masyadong malapit na sa isa't isa, kapag masakit na masakit at nakakaramdam kayo ng pressure dito sa baba, at kapag may nakita kayong spotting or bleeding takbo na po sa ospital. Kung hindi kayo sure at hindi pa naman sobrang masakit at wala kayong mga symptomas na binanggit ko...pwede kayong tumawag sa opisina ng OB niyo. Kumukuha na po ba kayo ng Lamaze o pain management classes?"