mister M || zayn

::2::

✖
Bölüm şarkısı yok lol.
İyi okumalar.
✖

Gözlerim uykusuzluktan yerlerinden çıkmak üzereydi. Bir haftadır kuzenimin arkadaşının evindeydim. Teyzem işten atıldığımı sanıyordu. Bana ağır sözler etmişti ve ben de evden ayrılmıştım. Gitme dememişlerdi. İşten atılmamıştım, çıkmıştım. Öncelikle iş bulmam gerekiyordu. Eski iş yerime ödemem gereken bir borcum vardı. Çünkü motor benim himayemdeyken 'çalındı'.

Elimi sertçe kafama geçirdim. Hep benim başıma gelmek zorundaydı! Kendime ekmek alabilecek param bile yoktu. Motor için ertesi gün tekrar Greenhould'a gitmiştim. Bu sefer kuzenimle beraber gitmiştim ve arabadaydım. Ama ne motordan ne de polislerden iz vardı.

Sonuçta orada bir cinayet işlenmişti. Hala ihbar edip, etmemek arasında gidip geliyordum. Başıma bir bela daha alırsam tek başıma kaldıramazdım.

Yani sonuçta komşuları falan farkına varıp, ihbar eder değil mi?

Pizzanın parasını ödemiştim ama yanlış yere teslim yaptığımı söylemişlerdi. Sipariş eden adam iş yerini arayıp hala teslim edilmediğini söylemişti. Hiçbir şey anlatmadan uzaklaştığım için patronum güzelce parlamıştı. Son ay çalıştığım maaşımı kesmişlerdi. Vermeyeceklerdi.

Bir hafta olmuştu ve kimse evimi basmamıştı. Yani filmlerde bu olur.. Önce kim olduğu öğrenilir, sonra evinde öldürülür. Belki diğer adamı da bu yüzden öldürmüşlerdi. Bilmemesi gereken şeyleri bildiği için.

Kuzenime bu evden çıkacağımı söylemiştim. Yabancı birinin evinde sığıntı gibi yaşamak zoruma gidiyordu. Kira ödeyecektim ve bir aylık maaşım aptal bir teslimat motoruna gitmişti. Kuzenim beni anlayışla karşılamıştı. Arkadaşını da o ikna etmişti. Zaten arkadaşı nadir eve geliyordu ve neredeyse Chimney ile tek yaşıyormuş gibi hissediyordum.

Hayalimi yaşıyor gibiydim. İyi bir ev, -burası biraz yıkıntı gibiydi ama- iyi bir iş ve kedim Chimney. İyi bir işim yoktu. Üniversitede güzel sanatlar okumuştum. Oyuncu olmak istiyordum. Tamamlayamamıştım çünkü ailemi kaybetmiştim. Ve bu yüzden bu zamana kadar teyzemde kalmıştım. Reşit olunca beni istemediğini söylemişti. Ben de kaldığım her zaman için para ödemeye başlamıştım. 21 yaşına gelene kadar temizlikçilik ve bebek bakıcılığı yapmıştım, iki aydır pizza teslimatçısıydım ama oraya geri dönemezdim.

Kuzenimden para almıştım -geri ödemek şartıyla- ve ondan hariç cebimde kuruş param yoktu. Acil durum paramdı. İş bulana kadar beni idare etmesini sağlayacaktım.

Günlerdir doğru düzgün uyuyamıyordum. O akşam rüyalarıma giriyordu ve sürekli bir tehdit altındaymışım gibi, bir göz tarafından izleniyormuşum gibi hissediyorum. Kendimi silkeleyip aynaya baktım. Kalkıp üzerimi düzelttim. Dişlerimi fırçalayıp, mutfağa geçtim.

Hiç bir şey yapamıyorsan bile kahvaltı hazırla.

Bir kaç yumurta çırpıp, içine yeşillik doğradım. Isınması için altını yaktığım tavanın içine biraz yağ koydum.

Telefonumdan açtığım 'Drake - One Dance' eşliğinde dans ediyordum. Mutsuzdum ama eğleniyordum. Ölmedim ya.

Dans ederken omleti çevirdim. Dolaptan bardakları alıp masaya yerleştirirken, belimi oynatıp ellerimi havada sallıyordum. Omletin altını kapatmak için döndüğümde karşımda duran bedeni görüp olduğum yerde durdum. Ellerim hızlıca kalçamın hizasına düştü. Gözlerimi utanarak diğer tarafa çevirdim. O ise gülüyordu. Ben de utanarak sahte bir şekilde geri gülümsemiştim. Rezil olmak bana bir beden büyük geliyordu. Adını bile unutmuştum.