The One That Got Away (On Going on my Dreame Account)

IX - Crazy

Kathryn

Past 12 midnight, paroon at parito ang mga tao muka sa loob ng hall. Halos abala ang lahat sa papicture kung saang saang parte ng hotel na maganda ang view.

My eyes unconsciously looked for someone pero hindi ko siya makita. Wala siya sa mga table, wala rin sa dance floor. Sina Joshua, Trina, Arisse and Khalil ang magkakasama. Patrick was sitting with out other classmates at nakikipag picture.

I went straight to Patrick and he saw me right away. Madilim kasi sa loob dahil nagdidisco kaya hindi niya siguro maaninag ang mukha ko. Bumalik ako sa table na inocuppy namin kanina saka umupo sa tabi niya. Good thing hindi pa siya umalis because I badly needed someone now.

"O tapos ka ng mag retouch Denial Queen?" sarkastiko niyang sabi ng hindi ako tinitignan. Nakatutok kasi siya sa phone niya and he might have realized that I didn't answer him back. He turned to check on me.

Nahalata na niya siguro ang ekspresyon ng mukha ko kaya nagbago ang tono ng pananalita niya.

"Kath, okay ka lang ba?" hawak niya ako sa braso habang tinatanong.

Tumingin lang ako sa kanya. I felt my eyes sting because tears were starting to fill my eyes. The moment he asked if I was okay, feeling ko any moment babagsak na mga luha ko. I don't know why I was being too emotional but I was. The feelings I suppressed for a long time seem to have reached it's fill. Unti unti ng umaawas ng hindi ko namamalayan.

"Huy, Kath kath. Bakit? Ano nangyari?" Patrick asked surprised with the sudden change in my mood. Inabot niya ang tissue sa may gitna ng table saka pinunasan ang luha. There's no use of denying it. Kahit sarili ko umaamin na. Nasasaktan ako. Sobra.

Maingay na sa loob. Tapos na kasi ang program. Busy at nagsasayawan na lang ang mga classmates and schoolmates ko. They were all having the time of their lives. Masaya lang. Abala sila sa malakas na tugtog. No one would notice that I'm crying so I allowed my self to do just that.

"Huy, say something nga. Kinakabahan naman ako sayo eh. Ano bang nangyari? Hindi ka naman ganyan nung iniwan kita sa ladies room kanina. May nakaaway ka ba?" I shook my head No for an answer.

"M nangyari ba sa bahay?...Mama mo?" umiling pa rin ako sa kanya.

"Si Chandy?" Patrick guessed. Suminok ako , binaba uli ang tingin ko sa sahig.

"So kapatid mo?" I kept silent and silent meant yes.

"Si Chandria at si...Dj?" he asked once more. Um-oo na ako.

After I heard from Chandria their plans for tonight pakiramdam ko talo na ako.

Talo? Who am I kidding? I scoffed so hard I almost broke down hard right there. How could I even think that I lost when I didn't have the courage to put my bet from the start. I only stood by the sidelines quietly watching the game.

"Ano ba kasi ang nangyari?" Patrick asked me again. Alam kong nagaalala talaga siya sa akin.

I tried to compose my self before speaking again. "Pwede na ba tayo mauna?" I wiped my tears dry.

"Sa penthouse?"

"No. Umuwi. Ayoko na sumama mag after party. I'm tired." I said. Tired would even be an understatement. I feel so drained. Pagod na nga ako. Pagod na akong magkunwari na okay ako sa lahat ng to. Pagod na akong ilihim ang nilalaman ng puso ko. Pagod na ako sa lahat ng mga bagay na tinitiis ko. It's goddamn tiring to hold back.