I'm A Professional Daydreamer [#Netties2017]

- 1 -

Ik gooi mijn tas op mijn vaste bankje van vorig jaar. Het is al zo'n gewoonte geworden dat ik er niet eens bij nadenk. Dromerig staar ik uit het raam. Want ja, ik word niet voor niks de "dromer van de school" genoemd. Ik schrik op als een tas met een harde plof op de tafel naast mij terecht komt. 'Hai, ik ben Zara' zegt het meisje.

'Alec' brom ik terug en bekijk het meisje. Waarom zit zij hier? Dan pas zie ik op het bord een plattegrond staan. Dezelfde als vorig jaar, met als enige verandering dat ik nu naast dit meisje zit en dat James aan de andere kant van de klas zit. Dan gaat de deur van het lokaal open en komt mijn nieuwe mentor van dit jaar de klas binnengelopen. Mevrouw de Bruin dus.

'Zo, klas 4D. Welkom terug op school' glimlacht ze, 'Ik zie dat onze nieuwe klasgenoot ook aanwezig is.' Zara knikt.

'Kun je even naar voren komen en iets over jezelf vertellen?' Vraagt mevrouw de Bruin. Zara springt op en loopt naar voren.

'Nou, ik ben Zara Brown, ik ben 16 jaar en woon sinds eind juli hier in Londen. Ik heb 1 broer Jelle en 2 katten. Verder doe ik als sport aan surfen' vertelt Zara.

'Nou leuk' kirt mevrouw de Bruin 'je mag weer gaan zitten.' Terwijl Zara weer terug loopt haar stoel droom ik alweer verder. Wat mis ik de vakantie. Nu al. Het was ook geweldig om te kanoën en te duiken in kraakhelder water. Dan krijg ik een harde por in mijn zij. Ik schrik op.

'Alec Moore' roept mevrouw de Bruin streng, 'Geef nu antwoord op de vraag.'

'Whut?' Mompel ik verbaasd.

'Nou? Komt er nog wat van?' Roept ze boos.

'Sorry mevrouw, ik hoorde uw vraag niet' zeg ik grijnzend.

'Alec Moore, hier heb ik geen zin in. Strafwerk. Vijftig keer opschrijven, Ik mag niet slapen tijdens de les' klinkt mevrouw haar stem. Ik kreun. Niet nu alweer. Het is serieus de eerste schooldag.

'Maar mevrouw, ik sliep niet. Ik was gewoon wakker' reageer ik. Haar hoofd word rood. Oh, nee.

'Alec Moore, melden bij de directeur. Nu!' schreeuwt ze door de klas 'en ik wil morgen die strafregels hebben.' Ik zucht en begin mijn tas in te pakken.

'Opschieten' roept mevrouw. Ik zucht weer.

'Niet zo zuchten, meneertje. Je hebt het er zelf naar gemaakt' zegt ze weer. Ik zwaai mijn tas over mijn schouder en loop de klas uit. Als ik voor de deur van de directeur sta, klop ik aan en wacht. Al snel word ik binnen geroepen.

'Ahh, meneer Moore, waar mag ik jouw bezoek aan bedanken?' grijnst de directeur.

'De Bruin heeft me eruit gestuurd' zucht ik. Meneer Vos, onze directeur, begint te lachen en zegt: 'was je weer eens in slaap gevallen.'
'Ik sliep niet, meneer. Ik dacht alleen even aan wat anders' verdedig ik mezelf.' Meneer Vos gaat niet in op mijn reactie en vraagt: 'heb je strafwerk gekregen?' Ik knik.

'Ga daar dan nu maar even mee bezig' zegt hij, 'Verder krijg je geen straf omdat het de eerste schooldag is.'

'Thanks meneer' zeg ik en ik ga aan het tafeltje zitten die in de hoek van de kamer staat.