The Lawyer || Dramione

022

Draco Malfidus

Als ik samen met Hermelien het restaurant in loop valt het me voor de zoveelste keer op hoe goed ze er wel niet uit ziet. De rode jurk die ze draagt staat haar fantastisch, daarnaast komt haar lichaam perfect uit in de strakke jurk. Hermelien kijkt wat aarzelend om haar heen, blijkbaar herkent ze dit restaurant niet. Met een lichte aarzeling pak ik de hand van Hermelien vast, samen lopen we verder het restaurant in.

**

"Draco ik ben oprecht verbaasd dat ik dit restaurant nog niet kende, het smaakt zo goed," zegt Hermelien glimlachend. Ik krijg een brede glimlach op mijn gezicht, "Ik ging hier vroeger altijd heen met mijn moeder," vertel ik aan Hermelien.
"Hoe is het eigenlijk met je ouders afgelopen?" vraagt ze geïnteresseerd, "Tja. Mijn vader zit nog steeds in de dooddoeners afdeling van Azkaban en mijn moeder.." begin ik. Een eenzame traan rolt over mijn wangen.
"Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt Draco," zegt Hermelien, ze kijkt me bezorgt aan. "Nee, je mag het best weten het is alleen een lastig onderwerp. Ik heb er nog nooit eerder met iemand over gepraat," zeg ik aarzelend.
"Mijn moeder is dood. Toen mijn vader werd opgepakt ging dat niet geweldloos, hij nam mijn moeder als gijzelaar en beloofde haar te doden wanneer de schouwers hem zouden meenemen naar Azkaban. De schouwers dachten dat dit een loos argument was en hebben hem zijn toverstok afgepakt. Dat was het moment dat mijn vader mijn moeder met blote handen wurgde.."

Hermelien kijkt me geschokt aan. Ze blijft een korte tijd stil. Ik kan alleen maar met een licht betraand gezicht aan kijken. "Draco,  ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik vind het echt heel erg voor je," zegt ze dan na een stilte.
"Weet je wat nog het ergste was?" begin ik, Hermelien kijkt me vol belangstelling aan. "De blik in zijn ogen. Er was geen sprake van spijt. Niks. Dat was het moment dat ik zeker wist dat hij nooit van haar heeft gehouden," vertel ik.

**

"Draco ik wil je bedanken voor vanavond," zegt Hermelien tegen me, "Ach Hermelien, door jou sta ik hier als een vrije man. Ik heb ontzettend veel aan je te danken," reageer ik glimlachend. "Zelfs vandaag. Ik heb nog nooit iemand alles verteld," zeg ik, "Ik weet niet waarom ik jou dit allemaal vertel want het interesseert je waarschijnlijk toch niks."
"Draco het interesseert me wel! Je bent een belangrijk persoon voor me," vertelt Hermelien me, "Echt?" vraag ik nerveus. Hermelien knikt met een serieus gezicht.

Samen lopen we het appartement van Hermelien in, dan gaan we allebei op de witte hoekbank in het appartement zitten. Hermelien haalt een hand door haar haren en kijkt me aan, ondertussen ben ik nog niet gestopt met kijken naar Hermelien.

**

Een paar uur later slaat de klok één uur, "Luister Hermelien ik denk dat ik maar eens naar huis ga. Het is al laat en ik denk dat je morgen moet werken," zeg ik aarzelend. Eigenlijk wil ik helemaal niet weg hier, ik wil bij haar blijven. Hermelien kijkt me aan.
"Ik hoef morgen niet te werken, ik heb een tijdje vakantie.."  Dat is voor mij een teken om een arm om Hermelien heen te slaan en haar dichter naar me toe te halen. Hermelien glimlacht lief naar me. Ik kijk haar aan, zachtjes ga ik met mijn handen over haar gezicht. Hermelien speelt met mijn haren. Het gevoel in mijn buik is niet te beschrijven.

Hermelien drukt haar lippen op die van mij.