Gepest

deel 52

'Zo heb je na kunnen denken' komt haar vader een hele tijd later de ruimte weer inlopen met twee vrienden van hem die beiden een wapen dragen. Ze had de hele tijd haar ogen gesloten gehad ze wilde haar broer niet zien hangen daar het doet haar te veel pijn. 'Ik heb de politie niks gezegd echt niet'. 'Dat heb je wel en wij gaan niet weg tot wij het weten'. Wat angstig kijkt ze hun aan ze wil weg maar er is geen enkele kans om te vluchten door de kettingen om haar armen. 'Ga jullie gang' loopt haar vader als ze na een paar minuten nog niks heeft gezegd naar de tafel waar een aantal stoelen omheen staan waar hij op eentje plaats neemt. Bang loopt ze naar achteren maar enkel een stap kan ze zetten tot ze tegen gehouden word door de kettingen. De handen van de mannen glijden over haar lichaam onder haar shirt omhoog. Ze wil schreeuwen maar dat lukt niet, een hand klemt om haar mond en ze word zo vastgehouden dat ze geen stap meer kan verzetten. Met een grijns kijkt haar vader toe terwijl hij een mes pakt en die begint te slijpen.

Na een tijdje komt haar vader weer aangelopen met het geslepen mes in zijn hand. 'Stoppen jongens' wenkt hij de mannen afstand te nemen. 'dus ben jij al van plan wat meer te vertellen' laat hij het mes over haar gezicht glijden via haar hals naar haar armen. Ze blijft stil en dit zorgt er voor dat hij het mes lichtjes in haar huid drukt en een kleine ondiepe snee maakt. 'Maak een geluid en ik snij je stembanden door' waarschuwt hij haar haar mond te houden. Hij loopt weg legt het mes op tafel en komt terug naar haar toegelopen met een cilinder in zijn hand.