Gepest

Deel 30

'Eef wil je eerlijk tegen mij zijn' pakt hij haar beide handen vast als ze die middag boven op zijn bed zitten. 'Waar moet ik eerlijk over zijn' kijkt ze hem aan. 'Snij jij jezelf' draait hij er maar niet omheen. Ze slaat haar ogen neer en slikt een brok in haar keel weg. 'Waarom je bent zo mooi, waarom zou je jezelf dan zo veel pijn doen' . Een traan rolt over haar wang voorzichtig haalt ze de mouw van haar shirt wat omhoog waardoor alle sneden zichtbaar worden. 'Waarom Eva' slaat hij een arm om haar middel. Met tranen in haar ogen laat ze haar hoofd tegen zijn schouder vallen. 'Om de innerlijke pijn weg te krijgen' fluistert ze. 'Komt het door het pesten' streelt hij haar arm ze knikt ze wil niet vertellen over haar vader dan zou hij haar ook raar vinden net als de rest. 'Eva wil je me een ding beloven' pakt hij haar hoofd vast tussen twee handen. 'Wil je er alsjeblieft mee stoppen. Je bent prachtig je moet jezelf niet zo verminken dat ben je niet waard' rollen ook bij hem de tranen bijna van zijn wangen. 'Dat kan ik niet het voelt zo fijn ik heb het nodig' bijt ze op haar lip. 'Je hebt het niet nodig Eva als er iets is vertel het dan aan mij dat lucht ook op. Beloof het eva'. 'Oké ik beloof het' laat ze zich tegen zijn borst zakken. 'Dankje' drukt hij haar dichter tegen zich aan terwijl zij voor deze ene keer haar tranen laat lopen. 'Je bent prachtig Eef onthoud dat' fluistert hij haar nog eens toe. 'Als je dit volhoud ben ik echt zo trots op jou' legt hij zijn hoofd tegen die van haar aan.