Gepest

Deel 32

Met trillende hand opent ze de deur ondanks dat het zo al heel lang gaat blijft ze het eng vinden om haar huis binnen te stappen. Niet wetend in wat voor bui haar vader is. Verbaast kijkt ze om zich heen bij het zien van niemand. Ze wil doorlopen maar word vast gegrepen een doek komt over haar hoofd waardoor ze niks kan zien. Eva voelt hoe ze naar de kelder word geleid en gelijk werkt ze tegen, de kelder betekend dat de vrienden van haar vader er weer zijn. Het tegenstribbelen word alleen niet gewaardeerd een harde klap krijgt ze in haar maag en een trap tegen haar schenen. 'Lopen trut' hoofd ze de stem van een van haar vaders vrienden. Ze kan niks anders dan mee strompelen. Ze voelt hoe ze op het veel te dunne matje word geduwd en die touwen om haar armen worden gebonden. De doek word van haar hoofd getrokken. 'School belde waarom ik er niet was' kijkt haar vader haar kwaad aan. 'Ga je gang' zegt hij tegen zijn twee "vrienden". Dood stil blijft ze liggen. Wetend dat als ze tegen gaat stribbelen ze klappen ontvangt ze zou toch niet winnen ze zijn sterker. Ze voelt hoe de handen van de ene man onder haar shirt gaan en angstig kijkt ze opzij recht in het grijnzende gezicht van haar vader die de lol er wel van in ziet.

Na een tijdje opent Eva haar ogen voorzichtig. De mannen zijn van haar af en haar vader komt op haar af. 'En nu naar boven ik wil je de rest van de avond niet meer zien' even wenkt hij naar zijn vrienden waarna ze weg gaan. Snel pakt ze haar kleding en rent naar boven de badkamer in. De deur sluit ze en ze laat zich via de deur naar beneden zakken. Tranen komen op niet van de pijn maar van vernedering. Ze ziet het mesje liggen en pakt het van het kastje af. Net als ze het in haar linker pols wilt zetten bedenkt ze zich de woorden van Floris. "Als je er mee stopt ben ik zo trots op je. Je bent zo mooi je moet jezelf niet verminken". Voorzichtig legt ze het mesje weg ze heeft het Floris beloofd.