Tuhaf bir şekilde etrafa bakıyoruz değil mi ? Olan olmuş, ağlamışız belli çünkü yanaklarımız kurumuş ve gözlerimiz acıyor. Her seferinde aynı şey oluyor ve artık biz tükeniyoruz. Güçlüymüşüz gibi geliyor bazen. Sanki herşeyin altından kolayca kalkabilecekmişiz gibi. Ama bazen de bir bakıyoruz ki daha ayağa kalkacak gücümüz yok. Bunları düşündükçe, düşündükçe ve düşündükçe kafayı yiyoruz. Elimizde değil napalım. Şimdi ben size bu kitapta ne bokları atlattığımı anlatacağım.
