Bakıyorum hayata penceremin ardından,
Keyifsizce uçan martılar görüyorum.
Geçmişi özlemişim, gelip geçiyor anılar,
Hasretle eğlenen çocukları izliyorum.
Saklambaç oynayan çocuklar görüyorum,
Eski yaşantıların hayalini kuruyorum.
İstemeden uçup gitti anılar,
Kültürümüzün gittiği yere üzülüyorum.
Akşamüstü güzelliği, camiden berrak bir ezan sesi,
Huzura erdirirdi toprak lekesi.
Ne kadar iyi ki evlerin yıkılması?
Bir de insanların sokakta kalması cabası!
Gelişen nesili görmezden geliyorum,
Kapatıyorum gözlerimi, top oynayan çocuklar görüyorum.
Dizleri kanayan, ağlayan çocukları...
Ben o güzel kültürümüzü özlüyorum.
