Bir şiirle adamın değeri biçildi,
Belkide kalem isteksiz, sevgi köreldi.
Tatlılığıydı akıla takılan,
Bu sevgide kalpti yakılan.
Seninle insan huzura ererdi,
Adam gururu ayak altına sererdi.
Zamanında kalbimin ışığı,
Şimdiyse ruhumun karanlığı.
Yaptıklarımdan sonra susarım,
Ama kalemimle kin kusarım.
Inanmayışınla hislerim değişti,
Belkide bu kalpten gidiştir.
