Yağmur damlası tenime değerken,
El ele yürüdüğümüz günü özledim.
Hislerini bana cürmünle anlatırken,
Gözlerindeki ışıltıyı sevdim senin.
Hayatımı düzene koyarken,
Hayallerinle yaşadım senin,
Sen kapalı, tozlu bir kitapken,
Açıp içini okudum senin.
Gözlerindeki okyanusu seyrederken,
Boğazımda düğümlenirdi sözcüklerim.
Ömrümün her gününe mutluluk katarken,
Karanlığa boğuldu tüm düşüncelerim.
Beni öyle bırakıp giderken,
Seni unutmaya ettim yemin.
En karanlık günlerimde bile,
Sürekli aklımdaydı ellerin.
