PUZZLE (Neymar Jr)

5

Kızımız multide arkadaşlar.
Lütfeeen yorum yapın. 🙇
İyi okumalar. 👀

Evrendeki en büyük aptal ben olmalıydım.
Adam zaten benimle zorla evlenmiş ve beni istemediğini hatta benden tiksindiğini gayet net bir şekilde belirtmişti ama ben hâlâ ısrarla onu istiyordum.
Sanırım bu istemekti yada hoşlantı ancak aşk olmadığına emindim.
Daha önce hiç aşık olmamıştım ki. Tamam birkaç ilişkim elbette olmuştu ama aşık olmamıştım. Aşık olamazdım.

En azından olmamalıydım.

Bu sefer bana ne yemek istediğimi sormuş ve kameralar çekiyor diye beni yine zorla güldürmüştü. Bende mecburen ona ayak uyduruyordum. Şimdide panayır gibi bir yerde alışverişe çıkmıştık. Hoş henüz ikimizde birşey almamıştık. Ben alamazdım çünkü parasını o ödemeye kalkacaktı ve ben bunu istemiyordum, her ne kadar şu an şirketimiz onun parasıyla kurtulmuş olsa bile. O ise sanırım beğenemiyordu. Sonunda caplerin olduğu bir tezgahta durarak koyu yeşil olanı eline aldı. Terleyen elimi elinden kurtarıp birkaç kez salladım. Elimi çektiğimden olsa gerek dikkatini birden bana çevirdi ve yarım saat sonra ilk kez doğru dürüst göz teması kurduk. İlk önce cap'e sonra bana baktı, birkaç saniye üstümdeki dar gri penye  elbiseyi inceledi biraz daha geri çekildi ve spor ayakkabılarıma baktı ve cap'i ters bir şekilde başıma geçirdi. Ben ne olduğunu anlamak için ağzımı açtığımda konuşmama fırsat vermeden tekrar tezgaha döndü ve siyah-sarı karışımlı olanı kendi kafasına geçirip parasını ödeyip tekrar elimi tuttu. Cidden gece gece şapka takmanın mânâsı neydi?
Sinirlerim tavan yaparken tırnaklarımı eline geçirdim. Ondan hiçbirşey istemiyordum üstelik şu an ona çok sinirli olduğum için ayrıca yaptığı her hareket bana batıyordu. 
Canını acıtacak kadar sıktığım için kaşları çatık halde bana döndü. "Ne oluyor yine?" dedi sert ses tonuyla.  Birde hakkı varmış gibi bana kızması daha çok sinirimi bozdu ve elimi elinden çekmeye çalıştım ama bu sefer o benim elimi sıkarak canımı acıtacak şekilde kendine çekti ve yüzlerimizi yaklaştırdı. "Sinirlerimi bozma, bir derdin varsa doğru dürüst söyle." dedi . Sinirden ağlamak üzereydim. Kötü olan şey ise ona sarılarak ağlamak istememdi.

Gözlerim sinirden dolarken dişlerimi sıkmış gözümü kırpmadan ona bakıyordum.  Uzaktan bir yerden müzik sesi geliyordu. Boğazımdaki yumru büyürken gözlerini kapattı ve geri açtığında diğer eli dirseğimi kavrayarak kendine çekti. Dirseğimdeki elini enseme çıkardı ve kendi boyun girintisine bastırdı. Elimi sıkan eli belime gitti ve kendine tek hamlede çekip kendi vücuduna yasladı. Kokusunu alır almaz sinirlerim boşaldı ve gözümden birkaç yaş firar etti. Kafamı eğerek alnımı omzuna yasladım ve ellerimi gözlerimi silmek için kullandım. Onun elleri belimde birleşirken  zaten birbirine yapışmış olan bedenimizi daha çok sıktı.
"Neyin var akşamdan beri söyler misin artık?" dedi yakınan sesiyle. Gerçekten beni umursuyor muydu yoksa sadece ona engel olduğum için miydi? Kafam karma karışıktı.
Beni sevmiyordu ve ben hiçbirşey yapamıyordum. Ne istediğimi ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

Bir yandan ona çok sinirliyim ama diğer yandan da içimde hep ona karşı zaaf gibi bir şey var adını henüz çözemediğim.

"Ah Beatrisa.." güzel dudaklarının arasından ilah gibi çıkmıştı adım. İlk defa beni uyarmak için söylememişti adımı ilk defa gerçek bir duyguyla çıkmıştı dudaklarının arasından o harfler.
"Neler oluyor keşke anlayabilsem." dedi durgun sesi. Keşke bende anlayabilseydim. Kalbimin kapısını ne zaman zorlamaya başladığını anlayabilseydim keşke.

Derin bir iç çekip ellerimi son kez gözümü silmek için kullandım ve boynuna sararak sanki romantik bir sarılmaymış gibi burnumu boynuna bastırdım. Derin bir nefes alıp bir adım geri attım ve ilk önce bedenimi sonra kollarımı ondan ayırdım.
Geri çekilince ilk baktığı şey gözlerim olmuştu. Kızardığını biliyordum. Ayrıca burnumda tıkanmıştı.
Neden filmdeki güzel kızlar gibi ağlayamıyordum ki?