Concubine

15) het maken van een schoonheid

Li Yu werd wakker met rode ogen van de tranen en een flinke blauwe plek op haar achterwerk.
De hoofdpijn was min of meer weg. De pijn in haar polsen ook.

Dai Yu was vannacht even wakker geworden maar Li had haar meteen gezegd dat er niets aan de hand was met haar en dat ze door kon slapen. Twijfelend had Dai daar naar geluisterd.

Dai was opgestaan en op de rand van Li's bed gaan zitten.
"Niet huilen Li."
"Heb jij makkelijk praten!"

Ze knikte.
"Wacht maar tot straks! Je gaat het geweldig vinden."
"Zullen we erom wedden?"
Dai schudde haar hoofd.

"Ik wed niet. Maar geloof me, je gaat het niet geloven."
Li Yu legde de dekens aan de kant en kwam overeind.
"Ik hoop het. Ik wil hier niet zijn."

Dai leidde Li mee naar het kappers zaaltje.
Chu was er al, net als een tiental andere meisjes.
Ze waren allemaal nog zeer jong.
Hoewel je voor je zestiende al als volwassen wordt beschouwd.

"Het hof is nog nieuw."
Dai fluisterde het stilletjes in haar oor.
Ze liet zien waar Li Yu mocht gaan zitten.
"Denk eraan hoe je moet gaan zitten."
Li protesteerde innerlijk en deed zoals gevraagd.
De helft van de meisjes zat op de grond, de andere helft bleef staan.

Ze begonnen met elkaars haar te doen.
Li voelde dat er met vettig spul en oliën in haar haar gezeten werd.

"Gewoon zitten en onthouden wat ik doe."
Li keek echter zo goed als mogelijk rond zonder haar hoofd te veel te bewegen.
Ze waren allemaal hetzelfde. Jong, onwetend en allemaal bloedmooi.

En waarschijnlijk allemaal verkocht.
"De vorige hofhouding is begraven met de vorige koning. Zo gaat dat. Maar geen schrik hebben. Tijden veranderen."

Wat een ongelooflijke geruststelling was dat zeg! Li's wilde fantasie sloeg alweer helemaal op hol.

Dai Yu deed haar haar in een beetje dezelfde stijl als toen haar moeder het deed voor de huwelijksontmoeting.

Een stevige dot in plakkende olie en met een lintje vast gebonden. Het overige haar wordt in een lage staart op de rug gebonden met een breed rood lint.
Dai opent een doosje.
Er zit een haar pin in.

"Deze moet je elke dag aandoen. Dat verteld je status."

Dai schoof de pin in de dot van Li Yu.
"Probeer er niet te veel aan te komen."

Nu greep Dai Yu naar de hoop potjes.
Ze wees er een aan en verklaarde wat het was.

"Dit is poeder. Dat doe je op je gezicht."
Ze deed het potje open en er zat een wit poeder spul in.
Ze nam iets dat leek op een spons en duwde het in de pot.
"Altijd goed kijken dat je niet te veel hebt."

Daarna boog ze naar Li Yu toe en duwde ze de spons met verzekerde en rustige beweging tegen haar gezicht.
"Je bent heel donker. Als je huid licht is is dat mooier."

Li wou iets zeggen maar moest zolang zwijgen tot ze gedaan had.
"Goed over je hele gezicht gaan. Het moet er mooi uitzien. Niet alsof je in rijstemeel gevallen bent. Let ook op dat je het niet in je haar smeert."

Ze legde de spons neer en sloot het potje. Dat legde ze weer mooi op haar plaats.
Nu nam ze een ander.
"Dit is voor op je nagels. Het moet drogen dus raak even niets aan."

Dai Yu opende het potje en nam een penseel. Li had eerder gedacht dat die diende om te schrijven.
Ze doopte het penseel in de pot en toen ze hem er weer uit haalde was die rood gekleurd.

"Vingers strekken en daarna niet meer bewegen."
Li deed zoals gevraagd en aandachtig als maar kon begon Dai Yu met het lakken van Li's nagels.

"Waarom is dat?"
"Omdat het mooi is."
"En waarom al dat rood?"
"Het is een mode kleur. En de koning ziet het graag."

Vast.

"Wat moet ik nog allemaal op m'n lichaam hebben?"
"Ik ga nu je lippen kleuren. Laat je nagels ondertussen drogen."

Dai Yu nam een nieuw potje en er zat een opnieuw een rode substantie in.
Voorzichtig liet ze er een penseel in glijden.
"Even niet praten en je hoofd niet gezwegen."

Met de penseel ging Dai over de lippen van Li Yu.
Toen ze de penseel weg stak vroeg Li Yu of:" het alles is?"
Dai schudde van niet.
"De onderkant van je lippen nog."

Ze verfde deze.
"Ik denk dat we er nu wel zijn."
Dai Yu nam een spiegel.
"Heb je jezelf ooit al gezien?"
Li schudde van niet.

"Kijk en wees overtuigd van wat ik je deze ochtend verteld heb."
Dai draaide de gepolijste bronzen spiegel om zodat Li Yu zichzelf kon zien.

Ze had mensen vaak horen zeggen dat ze heel mooi was. En nu ze omringd was door al deze meisjes kon ze zich wel inbeelden hoe ze eruit zag. Maar zo opgemaakt?

Li hield haar vingers aan haar wang.
"Het is..." Li zuchtte.
Dai knikte.
"Je bent heel erg mooi."

"Is dit echt hoe ik er uit zie?"

Ze had nog nooit haar spiegelbeeld gezien. Ze had zichzelf nooit zo kunnen inbeelden, zelfs niet op het bal op de heuvel.