Μόνο Μαζί Σου Μπορώ....

Γκέισες....

Δεν μπορώ να μην αφιερώσω ένα κεφάλαιο σ'αυτό το φαινόμενο της "γκέισας" που κυριαρχεί εδώ και αιώνες στην Ιαπωνία....Έτσι, στο παραπάνω βίντεο, μπορείτε να δείτε πώς προετοιμάζονται οι γκέισες....Βασισμένο στο καταπληκτικό  βιβλίο και την ομώνυμη ταινία "Αναμνήσεις μιας γκέισας". Απλά απολαύστε το....

"**********************"

Οι επόμενες μέρες για την Λίζα ήταν σκέτος εφιάλτης.....Έχοντας αναλάβει μια διοργάνωση μαμούθ για την διαφήμιση της εταιρείας, με βοηθό της την Αναστασία και την Σιμόν, οι οποίες ήταν πια απαραίτητες βοηθοί της, δεν είχε χρόνο ούτε να φάει αφού τα πάντα, μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες έπρεπε να περάσουν πρώτα από τα δικά της χέρια. 

Μα δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού δεν προλάβαινε ούτε να παραπονεθεί να πάρει! σκεφτόταν, ενώ στεκόταν στην μέση του μεγάλου γραφείου της με τρία τηλέφωνα να χτυπούν ταυτόχρονα και κανέναν να τα σηκώσει, αφού όλο το προσωπικό εκείνη τη στιγμή, έκανε  διάλειμμα ......Εκτός από την ίδια φυσικά που οικειοθελώς -έπρεπε να το αναγνωρίσει- δεν ήθελε ούτε αυτό να εκμεταλλευτεί.

Μα δεν ήταν και λίγη η σωστή οργάνωση ενός τέτοιου γεγονότος! Έπρεπε όλα να είναι στην εντέλεια, αν ήθελε αυτή η διαφημιστική καμπάνια να πετύχει και να δημιουργήσει νέους ορίζοντες γι'αυτήν την εταιρεία μα και την δική της υστεροφημία.....Ήταν καινούρια στο επάγγελμα, που της δινόταν πρώτη φορά μια τόσο σημαντική θέση,  πράγμα που από μόνο του την καθιστούσε ευάλωτη σε κάθε κριτική και, επιπλέον όλων, ήταν γυναίκα σε μια πλέον  ανδροκρατούμενη χώρα. Πόσο πιο σαφές ήταν το ότι έπρεπε να είναι απλά τέλεια; 

Σήκωσε εκνευρισμένη την τηλεφωνική συσκευή που χτυπούσε σαν τρελή τόση ώρα, απρόθυμα, βαριεστημένα, περιμένοντας να ξεφυτρώσει κάποιο πρόβλημα από το πουθενά που θα έπρεπε και πάλι να επιλύσει ως δια μαγείας. Μα αντί γι'αυτό μια μπάσα ανδρική φωνή τάραξε το θολωμένο μυαλό της....

"Γεια σου Λίζα......" παρατήρησε εκείνος απλά βάζοντας φωτιά στο μυαλό της....Δεν μπορεί, για να έπαιρνε εδώ ο Μπεν κάτι σοβαρό συνέβαινε! Ένιωσε την καρδιά της να σφίγγεται ασυναίσθητα και δυο λέξεις μπόρεσε μονάχα να αρθρώσει, πριν πέσει σαν άδειο σακί πάνω στην πρώτη καρέκλα που βρήκε μπροστά της.

"Είναι καλά;" μουρμούρισε ξέπνοη κρατώντας και την ανάσα της ακόμα για ν'ακούσει την απάντησή του...