Ona Kadar Say

3. bölüm - korku #part1

Kerem'den

Elini sımsıkı tutup insanların arasından geçtik. Bakışları yerde ilerledi sürekli ama olsun. İnsanlar onun kim olduğunu, önemini anladılar. Bu önemli benim için.

Asansörden inip odama geçtik, arkamızdaki bir yığın insanla birlikte.

"Hoş geldiniz efendim. İstediğiniz herhangi bir şey var mı?" diye sordu biri.

"Elif ve Açelya hariç herkes dışarı" Elif buradaki asistan.

Herkes bir bir çıkarken Zeynepte diğerlerine ayak uydurup dışarıya  doğru adım atmışken belinden tuttum onu. Yönlendirip odadaki yerime geldiğimizde koltuğuma oturup onu da dizime oturttum.

Gözlerini anında pörtletmesi çok tatlıydı evet.

Kalkmaya çalıştı. Engelleyip kolumu daha çok sardım ona.

"Evet kızlar tanıştırayım.  Müstakbel eşim Zeynep." zeynepi gösterdim.

" Güzelim,  Açelya'yı tanıyorsun zaten.  Umarım o da seni iyice tanımıştır. Bu bayanda Elif . Buradaki yardımcım" başını salladı.

"çok memnun oldum Zeynep Hanım" hafifçe gülümsedi zeynep .

"her şey hazır mı?"

"hazır efendim. Herkes toplantı odasında sizi bekliyor."

"peki, Açelya kopyaları toplayıp, evrakları dağıt. Geleceğim birazdan"

"ben mi?" kaşım kendiliğinden kalktı. Ben mi mi?

"tabiki sen. İşten ayrıldın ama haberim mi yok? İstersen hemen son verelim işine?"

"yo-yok efendim. Hemen yapayım ben"

"hemen!" bağırınca ikisi de çıktı odadan.  Zeynep yine kalkmaya çalışınca bu sefer sıkıca sarıldım ona.

"ne.. ne yapıyorsun?"

"müstakbel eşime sarılıyorum sen ne yapıyorsun yavrum?"

"şeyy sıcak oldum ben. Çok sıcak" diye lafı değiştirdi.  Üzerindeki montumu farkettim.

"ahh.. Mont! Montu çıkartalım." 

"hı hı" başını sallayınca kollarımı çözüp,  giydiği montu çıkarttım. Atkı ve bereyi de çıkartıp saçlarından öptüm.

"oldu mu? İyimisin şimdi?" yine başını salladı.

"güzel, odadan çıkmak yok ama. Bu şeyin üstünü pek dikememişler. " 

"tamam. Çıkmam ki. Hem bilmiyorum ben burayı kaybolurum. Çok büyük bir yer"

"beğenmedin mi?"

"hayır. Güzel ama çok renksiz" sırıtıp yanağından öptüm. 

"ben şimdi toplantıya geçeyim. Sende burada otur. Sıkılırsan Elif dışarıda olacak. İstediğin herşeyi isteyip, yapabilirsin. Anlaştık mı?"

"olur. Ben beklerim seni"

"süper" kalktığım koltuğuma oturttum onu.
Ben yoksam patron kadınım olmalı değil mi? Kafasına kocaman bir öpücük bırakıp
çıktım odadan.

Toplantı odasına girdiğimde herkes hazır bir şekilde beni bekliyordu. Elife gitmesini ve Zeyneple ilgilenmesini tembihleyip toplantıyı başlattım.

Zeynep'ten

Kerem gidince ayağa kalktım. Odayı inceledim bir süre. Telefon sesi duyunca masaya çevirdim bakışlarımı. Kerem telefonunu burada unutmuş ve çalıyordu. Telefona tutup tutmamakta kararsız kapsamda alıp ekranına baktım. Dedesi arıyordu. Önemli bir şey olabilirmiydi? Sanırım telefonu ona getirebilirdim. Ama odadan çıkma demişti. Ama.. telefonda önemliydi.