Vocal Hurricane

i i

10/11/2016

Το κεφάλι μου πονούσε, χίλια καρφιά που κρατούσαν βάσανα τρυπουσαν την ψυχή μου. Ηταν ένα είδος μέθης, ένα είδος λυτρωσης. Σαν τη δική μου.

Ήμουν αναγκασμένη πλεον να φύγω από αυτό το πανέμορφο μωβ κουτί το οποίο σαν θάλασσα καταφερνε να παρει πίσω την ποίηση.

Δεν ήξερα γιατί μου άρεσε, δεν ήξερα γιατί για πρώτη φορά μου άρεσε να μου ξεριζώνουν την καρδιά. Την μόνη δύναμη που είχα. Ήταν ωραίο να ξεχνάς τις θεωρείες και να ζεις σαν κανονική εφηβη.

Εγώ ήμουν ένα δημιούργημα το οποίο είχε βαφτει με μπλε μπογιά, κανένας ποτέ δεν είχε δει πως ήμουν πριν, κάποιος μου πέταξε με δύναμη την ποίηση. Την μπλε μπογιά.

Αλλά δεν κατάφερα να εξοικειωθώ, για αυτό έγινα αυτό που είμαι. Ένας καταδικασμενος στην όλο-δικιά του αγάπη.

Για μια τελευταία φορά άφησα τον γκρι καπνό να μπει μέσα στο σώμα μου. Όλοι εδώ μέσα ή αυτοκαταστρέφονταν επιτρέποντας σε μια μικρή βόμβα να μπει μέσα τους. Το τσιγάρο. Ή έκαιγαν τις ψυχές τους στην αμνησία αφήνωντας τις πληγωμένες ψυχές τους να ξεκουραστούν πάνω σε κόκκινο μελάνι. Το ποτό.

Κοίταξα για λίγο γύρω μου προσπαθώντας να βρω ζωή. Μάταια.

Οι πύλες με περίμεναν και αν δεν πήγαινα θα θύμωναν. Δεν είχα αλλά περιθώρια. Έπρεπε να μπω μέσα στο κελί μου που τόσο καιρό δεν ήθελα να αποχωριστώ. Σαν μαχητής φωτιάς πάλευα να μείνω μέσα σε αυτό. Τώρα όμως φοβάμαι αυτήν την φωτιά.

Γιατί, γιατί εκείνος έπρεπε να μου μάθει, να μου θυμίσει, πως είναι έξω από την πραγματικότητα. Το πως είναι να ζεις μια ψευδαίσθηση που μοιάζει τόσο αληθινή.

Που να ήξερε, που να ήξερες. Τι είναι ικανός κάποιος να κάνει για την αγάπη. Για την αγαπητή λύτρωση.
Είχα διαλέξει τρομοκρατημένη το όπλο μου. Με είχαν πείσει.

"Δεν πονάει" είπαν.

"Μην φοβάσαι" ψιθύρισαν.

Διάλεξα ότι πιο αιχμηρό μπορούσα να βρω μέσα σε εκείνο το δωμάτιο. Σε εκείνο το κελί.

Του έδωσα την άδεια να κάνει έρωτα με το λευκό μου δέρμα, το άφησα να παρει τα δάκρυα. Έφερε χαρά και λύπη.

Τέτοια αντίθεση.

Αυτός είναι η ζωντανή μου αντίθεση. Μακάρι να ήξερε, πως. Μα όχι, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να ομολογήσω. Δεν μπορώ να πω ορισμένα πράγματα τα οποία έχω κάνει.

Πως θα μπορούσα να πω πως άφησα κόκκινο υγρό να αγγίξει τα χείλη μου; Να πω ότι επετρεψα στην επιδερμίδα μου να προδώσει το όπλο;

Πώς για ένα λεπτό επέστρεψα στην αντίθεση μου να με πάει ένα ταξίδι. Εκτός συνόρων. Ξεπερνούσε τα όρια.

Δες με, δες με να σε ξεπερνώ ενώ βρίσκομαι στην πιο χαμηλή θέση. Σα γελοίο υποκείμενο που ειμαι.
Είμαι μια σταθερή αλλαγή.

______________________________________________________________