Always S.M.&S.G.✔ Υπό Διόρθωση

Chapter 18

Τώρα πια οι δρόμοι σκοτεινοι με έκρυβαν στα στενά τους όπως το έμβρυο χαλαρόνει στην ηρεμία της μητέρας του. Κάνενας ήχος δεν αναστατώνε το ήσυχη βραδιά. Αν και ήταν καλοκαίρι η επιδερμίδα μου είχε ανατριχιασει από το κρύο, η ανάσα μου βαριά, αφήνε λίγμους. Δεν είχα αλλά δάκρυα. Μετά από τόσες ώρες στεναχωριας τα δάκρυα μου είχαν στεγνώσει.

Φορούσα ακόμα την ζακετα του Σον, χωρίς να το σκεφτώ πολύ έψαξα για χρήματα στις τσέπες, πάντα αφήνε μερικά στα ρούχα του για ώρα ανάγκης. Όντως έιχε ένα μικρό ποσο αλλά αρκετό γιαυτό που ήθελα. Περπατησα ως στο περίπτερο λίγο παρακάτω και έδωσα τα χρήματα στην ηληκιωμενη κυρίουλα.

"Ένα πακέτο τσιγάρα" ζήτησα ανεκφραστη.

"Ποια εταιρία προτιμάς?"με ρώτησε η γυναίκα από το ταμείο.

"Την ποιο φτηνή ώστε να φτάσουν τα χρήματα." Πήρα το κουτί στα χέρια μου.

"Τα ρέστα σου κοπελιά." Μου έδωσε μερικά κέρματα.

Άνοιξα το πακέτο και πέρασα ένα τσιγάρο ανάμεσα στα δόντια μου. Ρόυφηξα λίγο μα χωρίς φωτιά ένιωσα μόνο λίγο χαρτί στην γεύση μου. Δε είχα χρήματα για αναπτήρα αλλά ούτε και την όρεξη να γυρίσω στο περίπτερο.

Η μυρωδιά του με έκανε να νιώθω ακόμα χειρότερα. Εσφυξα το ύφασμα στο σώμα μου και έφερα στο μυαλό μου αναμνήσεις από όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί.

Θυμόμουν κάθε του φιλί που έκανε το δέρμα μου να ανατριχιαζει...κάθε του άγγιγμα που εκανε την ψυχή μου να σφιγγεται από απόλαυση και όλα τα λόγια του. Ήταν τόσο πιστικα. Με έκανε να πέσω στον έρωτα του χωρίς να βλέπω καθαρά. Μα ήταν πολύ καλός ηθοποιός.

Όση ώρα το η ψυχή μου παλεύει να ξεφύγει από τις αναμνήσεις στο μυαλό μου μια λέξη έκανε βόλτα.

ΓΙΑΤΊ?  ΓΙΑΤΊ?  ΓΙΑΤΊ?  ΓΙΑΤΊ? ΓΙΑΤΊ?

Για ποιον λόγο να θέλει την καταστροφή μου; Τι θα κέρδιζε από αυτο;

Όση ώρα καθόμουν σε εκείνο το σκοτεινό στενό δύο ασπρόμαυρες γάτες έψαχναν το γεύμα τους σε έναν μεγάλο κάδο σκουπιδιών. Δεν είχαν ένα μόνιμο σπίτι,  δεν ήξεραν καν αν θα εβρησκαν το φαγητό της ημέρας για να περάσουν. Αλλά ήταν χαρούμενες. Τουλάχιστον δεν είχαν προδοθει.

Ένα κορίτσι πέρασε από τον δρόμο κλείνοντας.
"Σε παρακαλώ σταματά! " φώναζε πίσω της ένα αγόρι. Ακουγοντουσαν νέοι, ίσως κοντά στην υλικά μου.

Το κορίτσι έκλαιγε δυνατά και το όμορφο αγόρι προσπάθησε να τη ηρεμίσε όμως δεν τα κατάφερε.  Μου θύμησες ξανά εμένα και τον Σον. Έμεινα εκεί, να τους παρακολουθώ σαν να είναι κάποια ταινία...όμως δυστυχώς ήταν πραγματική ζωή.

SHAWN'S POV

Δάκρυα έτρεχαν στα όμορφα ματάκια της και από την απόσταση που βρίσκομουν μπορούσα να καταλάβω πόσο πληγομενη ήταν. Το κορίτσι μου...το κορίτσι μου πόνουσε και εγώ σαν μαλακας ούτε προλαβα να της μιλήσω, να της εξηγήσω. Μα τι κάνει ακόμα αυτή η ξανθουλα πάνω μου;

"Μαρία σήκω από πάνω μου τώρα! " φώναξα όσο πιο δυνατά είχα φωνάζει στην ζωή μου. "Σε έστειλε ο Τζαστιν ετσι;" έκανα μια διατύπωση αλλά δεν την άφησα να απαντήσει. Την έσπρωξα έξω από το σπίτι μου και όπως ήμουν με το μπουρνουζι άρπαξα τα κλειδιά που βρισκοντουσαν δίπλα από την πόρτα και άρχισα να τρέχω προκειμένου να βρω την κοπέλα μου.

"Σελινα! Σελινα!"Σαν τρελός έτρεχα μέχρι το άλλο τετράγωνο μα δεν μπορούσα να απόμακρυνθω περισσότερο με τέτοια αμφιεση.

Γύρισα στο σπίτι και πέταξα το μπουρνουζι σε κάποια γωνία του. Άνοιξα την ντουλάπα με δάκρυα στα μάτια και φόρεσα ότι βρήκα μπροστά μου. Η μπλούζα της εμφανίστηκε στο οπτικό μου πεδίο και με εσκυψα να την φέρω στο πρόσωπο μου. Η μυρωδιά της ακόμα εκεί.

Η ατμόσφαιρα στο αυτοκίνητο μου ήταν κρύα. Έκλεισα βίαια το ραδιόφωνο και άρχισα να ψάχνω για την Σελινα σε κάθε πιθανό σημείο που θα μπορούσε να βρίσκετε.

Ο πόνος ήταν δυνατός, θα προτιμούσα να την είχα πιάσει εγώ με κάποιον άλλον πάρα να ξέρω πως η αγάπη μου νιώθει τόσο πόνο εξαιτίας μου. Αν πάθει κάτι τέτοια ώρα στους δρόμους θα σκότωνα τον ίδιο μου τον εαυτό.

SELENA'S POV

"Άσε με" του  φώναξα με τα δάκρυα να κυλουν σαν τρελά από τα μάτια μου μουσκευοντας την ζακετα του Σον.

"Ωωω μωρό μου ηρεμίσε."με ειρονευτικε και σκουπισε με το δάχτυλο του ένα δάκρυ.

"ΣΤΑΜΆΤΑ! Σε παρακαλώ άσε με."του ζήτησα μα εκείνος είχε πολύ επιμονή.

"Σου είπε να την αφήσεις μαλακα!"

Ακούγοντας την δική του φωνή ένα κύμα ανακιυφισεις απλοθηκε γύρω μου. Από την άλλη όμως ήθελα να βρίσκω και αυτόν που με έφερε σε μια τόσο άσχημη κατάσταση.

"Οοο για δες εδώ ποιος μας θυμήθηκε."χαμογελασε σαρδονια ο Καμερον. "Ο Σονουκος ήρθε να σώσει το κοριτσακι μου. Τι εγινε Σον; Δεν σου φτάνει η Μαρια;"

Τον κοίταξα με λειπειση. "Καμερον! Μπορείς απλά να εξαφανιστεις;" Αφού ο Καμερον ήξερε για την Μαρία δύο θα μπορούσαν να ήταν τα γεγονότα. Η την είχε βάλει αυτός επειτιδες η απλά η φιλία τους ήταν τόσο στενή που μιλούσαν και για τις απίστιες τους.