THE ONLY EXCEPTION

17. Unexpected

“Sorry, didn’t introduce myself properly. I’m Justin Santiago. I’m a freshman, I’m part of the basketball team.” Justin explained. Nabasa siguro nito ang confused look pa din ni Carla. “Chard Tantangco asked all the freshmen sa basketball team to campaign for you.” 

Naging speechless si Carla. Never niyang naimagine na ganoon si Chard. Considering na pinalayo niya ito and somehow in little ways, tiinutulungan pa din siya nito. 

“Pumayag naman kayo?” tanging nasabi na lang ni Carla dahil hindi pa din ito makapaniwala sa mga nangyayari.

“Oo, sabi niya ipapatalo niya daw nung games against sa school rival kapag natalo ka.” Justin explained at nagulat naman si Carla. “O, sige, Carla. Una na ako. Medyo nagugutom na din ako. Ikaw ba, kakain ka ba? Sasabihin ko na lang kay Ray na dalhan ka ng pagkain. Teammate din naming siya, freshman din.” 

“Ha? Hindi na, may sarili kaming lunch. Thanks, again. Happy eating.” Sabi ni Carla at naglakad na si Justin. “Justin!” pahabol ni Carla at lumapit kung saan siya tumigil. “Tell Chard, thank you.” Sabi ni Carla.

“Okay, matutuwa yun!” at naglakad na palayo si Justin. Dumating si Drew na may hawak na Snapple. Halatang may dinaanan pa ito kaya natagalan. Nag-apologize naman ito at sinabi ni Carla na meron na siyang inumin. Sinabi na lang ni Carla na galing ka Amie para hindi na magtanong pa si Drew. 

It was afternoon when someone pulled Carla again to a bigger crowd of freshmen. Carla explained to them her platform and they were very well informed. Nagpasalamat siya kay Ray na siyang nagpakilala sa grupo.

“Why do you believe that Chard would bring down the team? Hindi yun magpapatalo.” Sabi ni Carla kay Ray ng umalis na ang grupo.

“Joke lang ni Chard yun. Sabi niya magpapatalo daw siya pero ang deal niya talaga sa’min is that he’ll train me and Justin good enough to be with the first five. Ayaw niya din yata kami maging bench players kasi he sees potential in us. Kaya he’ll spend more time training after mo manalo.” Ray laughed. “Lakas mo sa kanya, ah. I don’t know why kami lang mga freshmen ang sinabihan niya. We probably think it’s because we didn’t know Andrea. Hindi ko alam kung anong deal niyo ni Andrea or ni Chard pero whatever it is, I honestly have no complaints. I honestly think you’re way better than Clarisse.” 

“I don’t know what to say. About Andrea, about Chard.” Hindi alam ni Carla kung bakit siya nag-eexplain sa kausap niya. 

“You don’t have to say something. Just make sure that you win. Okay? Chard had invested so much in this. Sige, I’d better go. Goodluck, ate Carla.” Napatawa naman si Carla sa sinabi ni Ray at lalo pa ng tinawag siya nitong ate. 

Bakit nga ba siya tinutulungan ni Chard? Nakokonsensya nga ba ito dahil nadamay ang pangalan niya sa hiwalayan ng dalawa. Siya nga ba ang dahilan? Ayaw na niyang isipin dahil hindi niya alam kung anong mararamdaman niya. 

TAPOS NA ANG ELECTIONS AND it is a Friday and everyone is waiting for the results to come out. Hindi pa nakakakain si Carla dahil feeling niya iluluwa lang ng bituka niya lahat yun. Sa sobrang ka ba. She’s pretty sure that she did everything that she could to get votes ang to have a good platform. Sana the work payed off considering that Clarisse is a tough opponent. 

“College of Business” sabi ng president ng Kalayaan. Nasa isang room lang kasi silang lahat at hinihintay ang results. Wala silang cellphone at mag-gagabi na. Gusto na niya matapos lahat iyon so she could just go home and sleep. “College President.” Malungkot na sabi ng president nila. Hindi alam ni Carla kung iiyak o kung ano. Si Mae ang katabi nito at nakayakap sa kanya.

“College President, Carla Francisco!” napasigaw ang president at parang mapapaluha na si Carla. Niyakap niya si Mae at Drew. At bumuhos na ang mga congratulations. Drew reminded her of the victory dinner the next day.

Malipas ang isang oras, umuwi na siya. Pumunta siya sa parking lot para umuwi na. She opened the backseat para ilagay ang mga gamit niya sa likod. Beep ng beep ang phone niya from all the greetings. Uupo na siya sa driver’s seat nang may mapansin sa hood nito. Lumabas siya. There was a white rose na may blue paper na nakasabit doon. 

“Congratulations, President. I miss you.” Simple lang ang sabi ng note at hindi namalayan ni Carla na ngumingiti na siya. Kailangan ba talaga niyang isipin kung kanino nanggaling yun? Tawagan niya kaya ito? Or puntahan sa condo niya? Paano kung hindi galing sa kanya? Kanino naman? Mababaliw na yata si Carla kung kakausapin niya ng kakausapin ang sarili niya kaya imbes na tumayo lang doon ay nagdesisyon na lang siya na umalis. Pagdating niya sa bahay, nireplyan niya lahat ng bumati sa kanya at natulog na. Pero si Chard, di pa yata niya alam kung anong gagawin.

NAKAUPO SI CHARD SA KAMA niya habang tinitignan lang ang telepono niya sa tabi niya. May dapat ba siyang hintayin? Natanggap ba ni Carla ang little gift na binigay niya? Napabuntong hininga si Chard at parang nairita pa ng may naisip. Inaasahan ba ni Carla na may iba pang lalake na pwedeng magsabi sa kanya ng “I miss you.”? Ano ba naman ang babaeng iyon. Chard knows she’s pretty pero how many guys actually give her flowers? Nataranta siya ng biglang nagring ang phone niya. Mapapangiti na sana siya pero nabasa niya sa caller ID kung sino ang tumatawag. After seconds of contemplating, sinagot niya na din ito. 

“Andrea.” Wala sa tonong sabi ni Chard.

“Hi, Chard. Congratulations!” sabi ni Andrea. 

“You’re crazy.” If there’s one side of Andrea that Chard didn’t see, it’s this side. Her craziness. Never niyang nakita that Andrea could be so much of a possessive person.

“Talaga? Akalain mo yun, after everything I did, your Carla still won.” Sabi ni Andrea with sarcasm. Ramdam ni Chard yun kahit sa phone lang.

“What do you need?” paglilihis ni Chard sa pagsasama ni Carla sa usapan.

“Well, how about this. Dinner, tomorrow night.” Sabi ni Andrea.

“Have I told you that you’re crazy? Why would I go to have dinner with you?” pagtataka ni Chard. After all that he’s been through just for Carla to earn votes after Andrea ruined her reputation. 

“Consider this as a closure. Ikaw na nagsabi, I’m crazy. I’m sure I can do some things just to make you go. Please, Chard, for old times sake.” Parang napipicture na ni Chard ang ngiti ni Andrea sa kabilang linya. 

“You do know we broke up like months ago. Months ago, Andrea. Lagpas na nga tayo sa three month rule pero you’re still here, messing things for me.” Sabi ni Chard.

“Tomorrow, sa restaurant kung saan una mo akong dinala. Dinner. Okay? Thanks, Chard.”sabi ni Andrea.

“Andrea.” Chard tried to protest.

“I know it’s a yes, Chard. I know it’s a yes. By the way, I saw last week’s game. Looking good, Chard. Goodnight.” Sabi ni Andrea at binaba na niya ang telepono. 

One reason why he liked Andrea is because they think alike at kung pupunta siya, siguradong there would be no harm. Chard doesn’t think naman that Andrea would so something really crazy though the last thing she did really created a mess. Pero tingin niya, magdidinner na nga siya kasama si Andrea. For old times sake. 

At ayun, tinulog na lang .